a basta, bayani para sa kin si Jun Lozada hindi lang dahil sa mismong ginawa niya kundi sa impact non. Maraming tao ang na-inspire at nagkaroon ng pag-asa dahil sa pagsasabi niya ng totoo sa kabila ng malaking risks sa kaniyang buhay at maging ng kaniyang mga mahal sa buhay. I guess, hindi na siya courageous act "lang" dahil 'don.
check niyo na lang 'tong Hero article ni Conrado de Quiros sa PDI for more chorva kung bakit siya bayani. :P
mabuhay ka G. Jun Lozada!
at maraming maraming salamat sa iyong kabayahihan.
2.06.2008
gaya-gaya...
kinopya ko lang 'to kay tonton na bertdey nung feb 4.
survey... survey... survey...
1.Student number?
- 00-63372
2. College:
- Kolehiyo ng Pangmadlang Komunikasyon
3. Ano ang Major mo?
-CommRes. Hindi commerce ha. Communication Research. Kung ano yon? Tsaka ko na lang ipapaliwanag :D
4. Nag-shift ka ba o na-kickout?
- Nagshift. sa stat ako nakapasa sa UPCAT e. Kaso nung nakakuha ako ng scholarship, napag-isipin kong lumipat para iwas 5.0. sakto marami akong highschool classmates na comres studs
5. Saan ka kumuha ng UPCAT?
- sa Bulacan State University Gym. Sumakit ulo ko don
6. Favorite GE subject?
- socsci2 (napapanaginipan ko pa ‘to), commres 130 dahil sa boses papel project 2003 , humanidades 1, math 1 :D
8. Saan ka nag-aabang ng hot babe/men sa UP?
- no time to make abang since student assistant ako (sa broad comm) :P dumadating na lang silang bigla. Katulad nung isa na ewan ko kung naka-graduate pero member na pala ng boy band ngayon (di ko na babanggitin, baka maligaw siya sa blog ko, mabuko pa ko!)
9. Favorite prof(s):
- Prof. Luis Teodoro, kailangan pa ba ng explanation?
- Prof. Danny Arao, maraming practical learnings tapos prinsipyadong tao
- Sir Alwin Aguirre, very intelligent and very charming
- Prof. Galileo Zafra, gwapings, magaling at mataas magbigay ng grade
- Prof. Therese Ann Capistrano, super galing at matiyagang magturo ng Stat Subjects. Teacher material talaga
- Prof. Digna Apilado - daming kong natutunan sa tungkol sa nasyonalismong Pilipino. dahil sa kaniya, tumatak sa utak ko na isang imoral na akto ang hindi pag-ubos sa kanin mong nakahain dahil sa laking hirap at sakripisyo ang ginagawa ng mga magsasaka para makapag-produce ng palay.
- Prof. Monico Atienza (+), very patriotic, very inspiring... Good luck to your new journey sir! saludo ako sa inyo
well, marami pang magagaling na prof sa UP kaso nakalimutan ko na yung iba… 3 years ago na rin nung nag-grad ako e
10. Pinaka-ayaw na GE subject(s).
- KAS 2 dahil wala akong natutunan dito. puro reporting lang ang pinagawa ng prof ko.
- Hum2 dahil nagkwento lang ang prof ko tungkol sa mga tibak at lesbian adventures siya (hulaan niyo na lang kung sino). pero in fairness sa kaniya, maganda ang boses niya.
11. Kumuha ka ba ng Saturday classes?
- yep. Comm 100 bago ako nakapagshift. Si malou santos teacher ko, ooppsss… hindi siya yung head sa ABSCBN. Basta ang alam ko e lagi niyang kinukwento yung anak niya na nakifriendster sa kin nung nag-Research Assistant ako sa CommRes dept
12. Nakapag-field trip ka ba?
- Yes, sa laguna para dun sa walang kawenta-wentang Hum2 class ko (consolation na lang dun na katabi ko yung crush kong mukhang Anime na si Richard). Tapos may exposure trip din kami sa Tungko, SJDM, Bulacan sa SocSci1 under ma’am Sarah Raymundo. Sumabit din pala kami sa fieldtrip ng mga BU studs sa Pahiyas Festival, Quezon
13. Naging CS ka na ba or US sa UP?
- CS lang. na-disqualify ako twice sa US dahil sa PE. Apir!
14. Dorm, Boarding house, o Bahay?
- Bahay for 2 years. Boarding house for 3 years.
15. Kung walang UPCAT test at malaya kang nakapili ng kurso mo sa UP, ano yun?
- Fine Arts? Music? Journ? broadcomm?
16. Sino ang pinaka-una mong nakilala sa UP?
- di ko maalala… si julius santos ba o si jenny vee due o baka si joey bote na adik din sa eheads? Basta isang blockmate... mabuhay ang 0-4!
17. First play na napanood mo sa UP?
- Othello na required sa Komunikasyon 1
18. Saan ka madalas mag-lunch?
- Dati sa beach house, tapos naging madalas sa vinzons, pwede na rin sa casaa, tapos sa maskom rin. Minsan umuuwi ako sa boarding house. Gulo ba?
19. Masaya ba sa UP?
- Masaya naman lalo na kapag fair!!! Next week na yon!!!
20 . Nakasama ka na ba sa rally?
- Once lang, 2004 SONA. Maagang natapos kasi umuulan-ulan
21. ano ang favorite spot mo sa UP?
- CS at math area, basta yung shortcut dun. Maraming fireflies… at syempot, ang ever lovable sunken garden
survey... survey... survey...
1.Student number?
- 00-63372
2. College:
- Kolehiyo ng Pangmadlang Komunikasyon
3. Ano ang Major mo?
-CommRes. Hindi commerce ha. Communication Research. Kung ano yon? Tsaka ko na lang ipapaliwanag :D
4. Nag-shift ka ba o na-kickout?
- Nagshift. sa stat ako nakapasa sa UPCAT e. Kaso nung nakakuha ako ng scholarship, napag-isipin kong lumipat para iwas 5.0. sakto marami akong highschool classmates na comres studs
5. Saan ka kumuha ng UPCAT?
- sa Bulacan State University Gym. Sumakit ulo ko don
6. Favorite GE subject?
- socsci2 (napapanaginipan ko pa ‘to), commres 130 dahil sa boses papel project 2003 , humanidades 1, math 1 :D
8. Saan ka nag-aabang ng hot babe/men sa UP?
- no time to make abang since student assistant ako (sa broad comm) :P dumadating na lang silang bigla. Katulad nung isa na ewan ko kung naka-graduate pero member na pala ng boy band ngayon (di ko na babanggitin, baka maligaw siya sa blog ko, mabuko pa ko!)
9. Favorite prof(s):
- Prof. Luis Teodoro, kailangan pa ba ng explanation?
- Prof. Danny Arao, maraming practical learnings tapos prinsipyadong tao
- Sir Alwin Aguirre, very intelligent and very charming
- Prof. Galileo Zafra, gwapings, magaling at mataas magbigay ng grade
- Prof. Therese Ann Capistrano, super galing at matiyagang magturo ng Stat Subjects. Teacher material talaga
- Prof. Digna Apilado - daming kong natutunan sa tungkol sa nasyonalismong Pilipino. dahil sa kaniya, tumatak sa utak ko na isang imoral na akto ang hindi pag-ubos sa kanin mong nakahain dahil sa laking hirap at sakripisyo ang ginagawa ng mga magsasaka para makapag-produce ng palay.
- Prof. Monico Atienza (+), very patriotic, very inspiring... Good luck to your new journey sir! saludo ako sa inyo
well, marami pang magagaling na prof sa UP kaso nakalimutan ko na yung iba… 3 years ago na rin nung nag-grad ako e
10. Pinaka-ayaw na GE subject(s).
- KAS 2 dahil wala akong natutunan dito. puro reporting lang ang pinagawa ng prof ko.
- Hum2 dahil nagkwento lang ang prof ko tungkol sa mga tibak at lesbian adventures siya (hulaan niyo na lang kung sino). pero in fairness sa kaniya, maganda ang boses niya.
11. Kumuha ka ba ng Saturday classes?
- yep. Comm 100 bago ako nakapagshift. Si malou santos teacher ko, ooppsss… hindi siya yung head sa ABSCBN. Basta ang alam ko e lagi niyang kinukwento yung anak niya na nakifriendster sa kin nung nag-Research Assistant ako sa CommRes dept
12. Nakapag-field trip ka ba?
- Yes, sa laguna para dun sa walang kawenta-wentang Hum2 class ko (consolation na lang dun na katabi ko yung crush kong mukhang Anime na si Richard). Tapos may exposure trip din kami sa Tungko, SJDM, Bulacan sa SocSci1 under ma’am Sarah Raymundo. Sumabit din pala kami sa fieldtrip ng mga BU studs sa Pahiyas Festival, Quezon
13. Naging CS ka na ba or US sa UP?
- CS lang. na-disqualify ako twice sa US dahil sa PE. Apir!
14. Dorm, Boarding house, o Bahay?
- Bahay for 2 years. Boarding house for 3 years.
15. Kung walang UPCAT test at malaya kang nakapili ng kurso mo sa UP, ano yun?
- Fine Arts? Music? Journ? broadcomm?
16. Sino ang pinaka-una mong nakilala sa UP?
- di ko maalala… si julius santos ba o si jenny vee due o baka si joey bote na adik din sa eheads? Basta isang blockmate... mabuhay ang 0-4!
17. First play na napanood mo sa UP?
- Othello na required sa Komunikasyon 1
18. Saan ka madalas mag-lunch?
- Dati sa beach house, tapos naging madalas sa vinzons, pwede na rin sa casaa, tapos sa maskom rin. Minsan umuuwi ako sa boarding house. Gulo ba?
19. Masaya ba sa UP?
- Masaya naman lalo na kapag fair!!! Next week na yon!!!
20 . Nakasama ka na ba sa rally?
- Once lang, 2004 SONA. Maagang natapos kasi umuulan-ulan
21. ano ang favorite spot mo sa UP?
- CS at math area, basta yung shortcut dun. Maraming fireflies… at syempot, ang ever lovable sunken garden
2.04.2008
UP Fair 2008 ^_^v
UP Fair na next week kaso wala pa kong masyadong nakikitang posters sa campus. por dat, nag-search na lang ako online kung alin-aling mga bands ang mag-aappear this year (this will be my 5th actually). pagpasensiyahan niyo na lang at kulang ko yung feb14 at 15. I'll make pahabol na lang (coño mode).
bet ko yung sa feb 13 (Bamboo+Sugarfree+Sandwich+Imago+Up Dharma Down+Orange and Lemons)... winner!
at ayos dahil around PhP80-85 lang ang tix. apir!
FEB 11 (Mon)
FEB 12 (Tues)
bet ko yung sa feb 13 (Bamboo+Sugarfree+Sandwich+Imago+Up Dharma Down+Orange and Lemons)... winner!
at ayos dahil around PhP80-85 lang ang tix. apir!
FEB 11 (Mon)
FEB 12 (Tues)
1.12.2008
missing-out 100 years
echos!
isang malaking panghihinayang na hindi kami nakaabot kahit man lang sa fireworks display ng kick-off chenes ng UP para sa kaniyang ika-100 taon.
na-excite pa naman ako nang todo at kasama pa namin si zyric. but no! pagdating namin sa vinzons e tila nag-uuwian na ang mga utaw. at tama nga. huhuhu...
sayang, sayang, sayang. kaso tapos na kaya walang wentang manghinayang. ganda pa naman ng kwento ng mga naka-attend. touching at nakakaiyak daw lalo na yung pagkanta ng UP Naming Mahal. at akalain niyong merong 100-year-old UP grad na alive pa sa kasalukuyan?!?
por dat, dahil hindi na kami nakaabot, namasyal-masyal na lang kami sa acad oval dahil maraming tiangge. natakaw mata pa ko dun sa choco shake na iniinom ng mga students. sa Coffee Drive ko yun nabili, parang starbucks na pang-masa ang presyo. P30 na large double dutch shake. mura! pero nung natikman ko. pang P30 nga lang talaga siya :P
oh well, advanced pasasalamat kay ms. aggy dahil reregaluhan niya ng centennial planner ang lahat ng UP grads sa opis. weeeeehhh!!!
bow.
pahabol: nood na lang kayo sa youtube sa mga naging kaganapan last tuesday ;-)
isang malaking panghihinayang na hindi kami nakaabot kahit man lang sa fireworks display ng kick-off chenes ng UP para sa kaniyang ika-100 taon.
na-excite pa naman ako nang todo at kasama pa namin si zyric. but no! pagdating namin sa vinzons e tila nag-uuwian na ang mga utaw. at tama nga. huhuhu...
sayang, sayang, sayang. kaso tapos na kaya walang wentang manghinayang. ganda pa naman ng kwento ng mga naka-attend. touching at nakakaiyak daw lalo na yung pagkanta ng UP Naming Mahal. at akalain niyong merong 100-year-old UP grad na alive pa sa kasalukuyan?!?
por dat, dahil hindi na kami nakaabot, namasyal-masyal na lang kami sa acad oval dahil maraming tiangge. natakaw mata pa ko dun sa choco shake na iniinom ng mga students. sa Coffee Drive ko yun nabili, parang starbucks na pang-masa ang presyo. P30 na large double dutch shake. mura! pero nung natikman ko. pang P30 nga lang talaga siya :P
oh well, advanced pasasalamat kay ms. aggy dahil reregaluhan niya ng centennial planner ang lahat ng UP grads sa opis. weeeeehhh!!!
bow.
pahabol: nood na lang kayo sa youtube sa mga naging kaganapan last tuesday ;-)
1.07.2008
adik sa detektib komang*
sobrang antok at tamad ako ngayon araw na ito. tapusin daw ba ang hanggang episode 12 ng detective conan hanggang madaling araw e?!? adik! ehehehe!
pero seryoso, fixated ako ngayon sa anime series na 'yon. kung hindi nga lang ako papasok ngayon e tinapos ko na siguro hanggang sa huling episode na laman ng 2 CDs (na sabi ng may-ari ay hindi pa naglalaman ng ending).
naaaliw kasi ako dahil kakaiba siya. dahil detektib ang bida, bawat episode ay may sinosolve na kaso. at amazing (oo, amazing talaga!) kung paano ginagamit ni conan ang kaniyang deduction method para malutas ang mga kaso. yung tipong hindi mo inaakalang tao pala yung totoong salarin. ang galing talaga! (hindi naman sa masyado akong adik no?!?). ang twist pa dun e dating binatilyo itong si Conan - siya talaga si kudo sinichi na (totoong) sikat na detektib. kaso, meron siyang sinundan dati na sindikato at nakita siya. pinainom siya ng gamot na dapat na papatay sa kaniya. kaya lang, imbes na mategi siya e, lumiit siya at naging 6 yo bata. so main mission niya ang hanapin ang mga nagtangkang patayin siya upang bumalik sa dati niyang katauhan at para gawin yun e nakitira siya sa kaniyang childhood friend (na love interets din niya at the same time) na si Ran dahil detektib din ang tatay nun. nga pala, yung detektib na tatay ni Ran e palpak naman kaya si Conan din ang (totoong) nagsosolve ng mga kaso. Kung paano siya dumiskarte para malutas ang kaso e panoorin niyo na lang dahil nakakaaliw.
ang nakakatuwa pa pala e may halong comedy rin ito, lalo na yung love story ni shinichi at ran. wahaha! apir!
ang pinaka-kinaku-curiosan ko e kung makakabalik pa ba si sinichi sa tunay niyang anyo at paano. gusto ko silang magkatuluyan ni ran!!! hmmm...
o siya, siya, panoorin niyo na lang at ang gulo ng mga pinagsusulat ko.
Ciao!
*detektib komang ang tawag ni benjie e. mahilig siyang magbago ng mga tawag sa kung anu-ano at kung sinu-sino. tulad ng spongekulangot (sponge cola) at kung anu-ano pa. peace tayo benjie!!! labyu :P
pero seryoso, fixated ako ngayon sa anime series na 'yon. kung hindi nga lang ako papasok ngayon e tinapos ko na siguro hanggang sa huling episode na laman ng 2 CDs (na sabi ng may-ari ay hindi pa naglalaman ng ending).
naaaliw kasi ako dahil kakaiba siya. dahil detektib ang bida, bawat episode ay may sinosolve na kaso. at amazing (oo, amazing talaga!) kung paano ginagamit ni conan ang kaniyang deduction method para malutas ang mga kaso. yung tipong hindi mo inaakalang tao pala yung totoong salarin. ang galing talaga! (hindi naman sa masyado akong adik no?!?). ang twist pa dun e dating binatilyo itong si Conan - siya talaga si kudo sinichi na (totoong) sikat na detektib. kaso, meron siyang sinundan dati na sindikato at nakita siya. pinainom siya ng gamot na dapat na papatay sa kaniya. kaya lang, imbes na mategi siya e, lumiit siya at naging 6 yo bata. so main mission niya ang hanapin ang mga nagtangkang patayin siya upang bumalik sa dati niyang katauhan at para gawin yun e nakitira siya sa kaniyang childhood friend (na love interets din niya at the same time) na si Ran dahil detektib din ang tatay nun. nga pala, yung detektib na tatay ni Ran e palpak naman kaya si Conan din ang (totoong) nagsosolve ng mga kaso. Kung paano siya dumiskarte para malutas ang kaso e panoorin niyo na lang dahil nakakaaliw.
ang nakakatuwa pa pala e may halong comedy rin ito, lalo na yung love story ni shinichi at ran. wahaha! apir!
ang pinaka-kinaku-curiosan ko e kung makakabalik pa ba si sinichi sa tunay niyang anyo at paano. gusto ko silang magkatuluyan ni ran!!! hmmm...
o siya, siya, panoorin niyo na lang at ang gulo ng mga pinagsusulat ko.
Ciao!
*detektib komang ang tawag ni benjie e. mahilig siyang magbago ng mga tawag sa kung anu-ano at kung sinu-sino. tulad ng spongekulangot (sponge cola) at kung anu-ano pa. peace tayo benjie!!! labyu :P
1.03.2008
mc rizal batch 2000 blog
meron na palang blog ang Meycauayan College Rizal batch 2000 bunga ng aming reu-reunion-an noong december 30. bisitahin niyo 'to for updates, old pics (yikes), events at kung anek-anek pa. ;-) actually, isa ako sa mga authors pero hanggang ngayon e wala pa kong naisusulat. apir!
asid, peggy, moi, lalah, marlon, jenpot, peter, minette
dec. 30 @ Congo Grille, Trinoma
chorva sa bagong taon
hapi nu yir mga repapips!
wala lang. naisip ko lang na magsulat ng "parang" buod na 2007 ko. kasama na rito ang mga mahahalagang kaganapan at mga natutunan na rin.
january 2 - nagsimula akong magtrabaho sa rebisco. nakakatuwa din namang magtrabaho dun dahil nandun din pala ang mga former classmates ko sa stat at commres namely majo, aileen, mae, at chum. tapos manager namin sobrang bait - si ms. mai na commres grad din. yung supervisor naman namin ay "cool" at songer. hmmm... marami-rami rin akong palpak pero marami rin naman akong natutunan lalo na tungkol sa product tests. kaso, dahil sa mejo kababaang sweldo at parang dead-end na career e pinili ko na rin lumipat (2 weeks bago ako tuluyang maregular sa rebisco).
march 5 - 23rd birthday ko ito. siyaks! this year, magiging 24 na ko!!! tanda ko na rin pala.
april 9 - first wedding anniv namin ni benjie... akalain niyo
early may - tumawag ang millward brown sa akin para sa job application ko (na in-email ko sa kanila december 2006 pa). muntik ko nang hindi siputin 'to pero buti na lang at salamat talagang nagpunta ako sa exam ;-)
june 11 - 3rd anniv namin ni benjie na magkarelasyon (anong term ito?!?). mas akalain ninyo!!! hmmm... maraming ayaw syempre at hindi pagkakaunawaan pero ang mahalaga e nagkakabati rin sa bandang huli. marami kaming plans sa buhay-buhay tulad ng pag-aaral niya ulit next sem hanggang sa pagbili ng bahay (kelan naman kaya ito? after 10 years).
june 18 - nagsimula ako sa millward brown bilang research assistant. tapos, pagdating ko sa opis e wala naman akong masyadong ginagawa. wahaha! after ilang months din bago ko nagamay ang work. as of now, happy pa naman ako dito. na-meet ko rin pala dito ang ilang course-mates - pamy (suma cum laude), cean at ina. ayos naman ang mga bossing. at marami-rami rin akong natutunan pagdating sa research. kasama na rin ang pakikiharap sa mga clients. kailangang mag-ayos. hindi ako pwedeng humarap sa kanila na mukhang basura. wahaha! so ngayon, kailangan kong mag-effort sa pag-aayos sa sarili... masaya rin naman dito dahil sa mga kung saan-saang lakaran - red box (marlon's despedida), bowling chorva, EK day away, Plantation Bay day away, pseudo christmas party kila islai at kung anek-anek pa. kung saan-saan na rin ako nakakain na resto na hind ko pa nakainan. shallah sila e. ehehe! hmmm... ano pa ba? well, dito rin sa kumpaniyang ito ako mas naging seryoso sa pangangarir para sa kinabukasan pamilya. (ano ba itong sinasabi ko? basta ganun)
3rd week of august - nagka-dengue yata ako. 5 days pabalik-balik ang lagnat ko tapos nagka-rashes ako. buti na lang at hindi naman ako na-ospital.
aug. 31 - 1st bday ni zyric. buti na lang at nakalipat ako ng millward brown dahil natupad ang pinapangarap ni benjie na party para kay zyric. ginanap siya sa orosa hall. swimming galore kasama ang buong barangay.
oct 1 - debut ni benjie. 1st time niyang mag-imbita ng maraming utaw sa bahay. daming spaghetti. ehehehe! happy rin this day dahil first time kong maregular at mapromote sa trabaho at the same time. ang galing! sobrang blessing!
early november - palakpakan dahil sa panahon na ito ay unti-unti nang nakakalakad si zyric. weeehhh!!!
nov. 28 - first time kong makapunta sa Cebu (c/o MB's plantation bay day away). dami palang historical places dun. nakabili pa ko ng 3 gitara worth P15 each. sayang nga e, nabasag na ni benjie yung isa. wahaha! the best sa trip na 'to yung food lalo na sa sutukil resto. weeehhhh!!! saan kaya next year?
december - 2nd Christmas namin nila zyric at benjie
december 30 - nag-meet kami ng mga former rizal 2000 classmates sa trinoma. masayang alalahanin ang mga nakaraan namin at kamustahin ang isa't isa. almost 8 years na rin naman nung grumaduate kami from highschool. haaayzzz... ang bilis ng panahon.
hmmm... in general, masaya naman ang 2007. daming blessings! at marami ring natutunan. narereliaze ko na talagang mahirap maging nanay o pamilyadong tao na gustong mangarir para mas specific. madami pa kong gustong isulat kaso naghahabol din ako ng oras.
basta, hapi new year ulit sa ating lahat at nawa'y maging masagana at masaya ang taong 2008 para sa ating lahat.
ciao! ^_^
wala lang. naisip ko lang na magsulat ng "parang" buod na 2007 ko. kasama na rito ang mga mahahalagang kaganapan at mga natutunan na rin.
january 2 - nagsimula akong magtrabaho sa rebisco. nakakatuwa din namang magtrabaho dun dahil nandun din pala ang mga former classmates ko sa stat at commres namely majo, aileen, mae, at chum. tapos manager namin sobrang bait - si ms. mai na commres grad din. yung supervisor naman namin ay "cool" at songer. hmmm... marami-rami rin akong palpak pero marami rin naman akong natutunan lalo na tungkol sa product tests. kaso, dahil sa mejo kababaang sweldo at parang dead-end na career e pinili ko na rin lumipat (2 weeks bago ako tuluyang maregular sa rebisco).
march 5 - 23rd birthday ko ito. siyaks! this year, magiging 24 na ko!!! tanda ko na rin pala.
april 9 - first wedding anniv namin ni benjie... akalain niyo
early may - tumawag ang millward brown sa akin para sa job application ko (na in-email ko sa kanila december 2006 pa). muntik ko nang hindi siputin 'to pero buti na lang at salamat talagang nagpunta ako sa exam ;-)
june 11 - 3rd anniv namin ni benjie na magkarelasyon (anong term ito?!?). mas akalain ninyo!!! hmmm... maraming ayaw syempre at hindi pagkakaunawaan pero ang mahalaga e nagkakabati rin sa bandang huli. marami kaming plans sa buhay-buhay tulad ng pag-aaral niya ulit next sem hanggang sa pagbili ng bahay (kelan naman kaya ito? after 10 years).
june 18 - nagsimula ako sa millward brown bilang research assistant. tapos, pagdating ko sa opis e wala naman akong masyadong ginagawa. wahaha! after ilang months din bago ko nagamay ang work. as of now, happy pa naman ako dito. na-meet ko rin pala dito ang ilang course-mates - pamy (suma cum laude), cean at ina. ayos naman ang mga bossing. at marami-rami rin akong natutunan pagdating sa research. kasama na rin ang pakikiharap sa mga clients. kailangang mag-ayos. hindi ako pwedeng humarap sa kanila na mukhang basura. wahaha! so ngayon, kailangan kong mag-effort sa pag-aayos sa sarili... masaya rin naman dito dahil sa mga kung saan-saang lakaran - red box (marlon's despedida), bowling chorva, EK day away, Plantation Bay day away, pseudo christmas party kila islai at kung anek-anek pa. kung saan-saan na rin ako nakakain na resto na hind ko pa nakainan. shallah sila e. ehehe! hmmm... ano pa ba? well, dito rin sa kumpaniyang ito ako mas naging seryoso sa pangangarir para sa kinabukasan pamilya. (ano ba itong sinasabi ko? basta ganun)
3rd week of august - nagka-dengue yata ako. 5 days pabalik-balik ang lagnat ko tapos nagka-rashes ako. buti na lang at hindi naman ako na-ospital.
aug. 31 - 1st bday ni zyric. buti na lang at nakalipat ako ng millward brown dahil natupad ang pinapangarap ni benjie na party para kay zyric. ginanap siya sa orosa hall. swimming galore kasama ang buong barangay.
oct 1 - debut ni benjie. 1st time niyang mag-imbita ng maraming utaw sa bahay. daming spaghetti. ehehehe! happy rin this day dahil first time kong maregular at mapromote sa trabaho at the same time. ang galing! sobrang blessing!
early november - palakpakan dahil sa panahon na ito ay unti-unti nang nakakalakad si zyric. weeehhh!!!
nov. 28 - first time kong makapunta sa Cebu (c/o MB's plantation bay day away). dami palang historical places dun. nakabili pa ko ng 3 gitara worth P15 each. sayang nga e, nabasag na ni benjie yung isa. wahaha! the best sa trip na 'to yung food lalo na sa sutukil resto. weeehhhh!!! saan kaya next year?
december - 2nd Christmas namin nila zyric at benjie
december 30 - nag-meet kami ng mga former rizal 2000 classmates sa trinoma. masayang alalahanin ang mga nakaraan namin at kamustahin ang isa't isa. almost 8 years na rin naman nung grumaduate kami from highschool. haaayzzz... ang bilis ng panahon.
hmmm... in general, masaya naman ang 2007. daming blessings! at marami ring natutunan. narereliaze ko na talagang mahirap maging nanay o pamilyadong tao na gustong mangarir para mas specific. madami pa kong gustong isulat kaso naghahabol din ako ng oras.
basta, hapi new year ulit sa ating lahat at nawa'y maging masagana at masaya ang taong 2008 para sa ating lahat.
ciao! ^_^
12.14.2007
Para sa mga magsasaka ng Sumilao
isang simpleng pagpupugay sa inyong laban para sa lupa, kabuhayan...
WALANG ISKWATER SA SARILI NIYANG BAYAN!!!
WALANG ISKWATER SA SARILI NIYANG BAYAN!!!
12.12.2007
mabuhay!
taran! buhay pa ko! isang buwan na pala ang nakalipas nung huli akong gumawa ng entry. apir!well, marami ring nangyari kaso tinatamad akong magsulat. mahusay! (palakpakan!)
medyo (medyo lang) wala kasi akong ginagawa ngayon kaya nakahanap ng panahong magsulat. pero tungkol naman saan ang isusulat ko?
hmmm.... sawa na rin akong ma-ajit (kay GMA at sa mga alipores niya). dito naman sa opis, kung kelan magpapasko tsaka nagsidatingan ang mga ka-projekan. nag-uubos daw ng pera ang mga kliyente. e kung binibigay na lang ba nila sa kin yan e di masaya pa ko. kaso lang, hindi yon posible kaya kailangan kong magtiis at maghirap. sadness... huhuhu :s
sana lang e hindi ako OT-OT next week dahil "pseudo"xmas party (wala kaming totoong xmas party e) daw namin sa opis kasama ang mga dating managers (kiko at marlon). sana makasama ako. gastos nga lang na malufet. kashe naman! ang shallah ng gusto nilang chorva. eniweys, krismas naman. ayos na rin maging shallah paminsan-minsan.
speaking of krismas, 13 days na lang pala e pasko na. wala pa kong nabibili ni isang gift. wala pa ring pamasko si zyric na hindi pa rin marunong magmano hanggang ngayon. wokokok! di bale, i still have time para turuan siya. ang tanong lang e kung matututunan niya yon. puro kakulitan at kalokohan lang alam niya e. pero at least, naglalakad na siya ngayon. (palakpakan ulit!)
tatlo na nga pala inaanak ko, si JM, Jamie at Eanni Alexis (haba naman kasi neto onay!). tatlo na ang tataguan ko. wehehe! echos lang!
o zsazsazaturnnah, back to work muna aketch!
11.12.2007
verum est
| Your Birthdate: March 5 |
 You have many talents, and you are great at sharing those talents with others. Most people would be jealous of your clever intellect, but you're just too likeable to elicit jealousy. Progressive and original, you're usually thinking up cutting edge ideas. Quick witted and fast thinking, you have difficulty finding new challenges. Your strength: Your superhuman brainpower Your weakness: Your susceptibility to boredom Your power color: Tangerine Your power symbol: Ace Your power month: May |
10.26.2007
happiness factory
pagkatapos ng ka-ajitan, share ko naman ang ilang happy moments (sa millward brown in particular)...
hapi kasi first time ok yung report na ginawa ko and it was appreciated ng mga bossing. although, syempot, pa-humble efek pa rin at totoo naman na hindi mahirap i-analyze yung study dahil consistent naman at hindi problematic ang data. basta hapi siya. well, hapi naman ako talaga kapag napapansin ang trabahong pinag-hirapan - sa karir man o kung saan
hapi rin kasi so far (sabi ko nga kay pamy kagabi), ayos pa naman ako sa MB at wala pa akong balak umalis. biruin mo yon! wahaha! rekord ito dahil usually, naiisip ko nang iwan ang trabaho in a few months kapag hindi ako satisfied. so sa kasalukuyan, 4 1/2 na halos ako dito sa opis. wokokok!
at hapi rin talaga dito dahil dito ako unang naregularize at na-promote (although i still don't feel that I "really" deserve the promotion dahil parang hilaw pa ako) :-)
isa pa, isang masigabong palakpakan dahil naglalakad na si zyric. yipeeeee!!! after 1 year and two months. wahaha! pero syempot hindi pa siya ganoon katatag kapag naglalakad. patumba-tumba pa dahil tabachoy. wehehe!
panghuli, malamig na tuwing umaga at gabi... magpapasko na! wala lang :P
o zsazsa zaturnnah... hanggang sa muli. ciao!
malaya na siya...
so malaya na si erap...e kulang na lang i-legalize na rito sa Pilipinas ang kurapsyon a! kunwaring ikukulong ng ilang taon dahil napatunayang may sala tapos sa isang iglap lang e lalaya ka na dahil sa pardon mula sa isang naghihingalong administrasyon (naghihingalo dahil sa sandamakmak na eskandalong kinasasangkutan nito).
well,of course, malamang e sinamantala ito ni GMA dahil kailangan niyang magpa"pogi" sa dami ng kalokohan niyang nabubulatlat sa ngayon. at kung tutuusin e dahil sa ginawa nilang pamumudmud ng pera sa Malacañang e dapat nasa kalaboso na rin siya no! ggrrrr!!!!
anak ng ewan! ke aga-aga ajit ako.
10.18.2007
possessed!
babala: wag sasakay ng anchor's away sa Enchanted Kingdom kung hindi marunong magkontrol ng lula para hindi mapasama sa eksena ng katatawanan
isang malufet na patawa lang...
isang malufet na patawa lang...from Millward Brown's EK day away 10.18.07
10.17.2007
patawa...
kamusta naman ito?!?
---> Floor wax donated to landless school ...
nakakatawa di ba?...
at nakaka-leche!
haaayzzz...
---> Floor wax donated to landless school ...
nakakatawa di ba?...
at nakaka-leche!
haaayzzz...
10.08.2007
para kay sir monico
inisip ko na hindi ito totoo... dahil ayokong maniwala, ayokong maging totoo...
--> Ganito ko gustong maalala si Sir Monico - maganda ang pangangatawan, pa-speech-speech at tumatakbo-takbo kasama ng sangkatibakan... ;-)
nabasa ko sa bulletin ng friendster ko noong isang taon na may malubhang sakit si sir monico atienza, pangulo ng First Quarter Storm Movement at isang pinagpipitagang guro ng Araling Pilipino sa Unibersidad ng Pilipinas. ni-repost ko ito dahil nangangailangan siya ng malaking tulong pinansyal para sa kaniyang pagpapagamot. nagtanong ako sa ilang kakilala pero hindi rin daw nila sigurado ang totoong lagay ng guro. pero naaalala ko, si greg ang nagpost nito - si greg na hari ng ipis at asteeg na tibak kaya malamang ay totoo ito.
lumipas ang panahon... hanggang sa noong ika-28 ng Setyembre ngayong taon, napag-alaman ko ang kasalukuyan niyang kalagayan sa pamamagitan ng palabas ni Jessica Soho sa GMA 7. Comatose na pala siya - nakakadilat pa pero wala nang malay at hindi na makakilos - tila na siya isang gulay. Buto't balat na rin ang kaniyang pangangatawan; humihinga sa butas sa kaniyang lalamunan at kumakain sa pamamagitan ng tubong nakakonekta sa kaniyang bituka.
sa isang iglap ay nagkaganoon siya. dahil sa atake sa puso, nawalan ng oxygen sa utak sa loob ng 15 minutes. bukod pa roon ay huli na rin nang napag-alamang kumalat na ang kaniyang cancer sa lalamunan.
hindi ko napigilang lumuha sa mga unang sandali palang na nakita ko siya. unang-una, hindi handa ang sarili ko, hindi ko alam na isa siya sa mga subjects. nakita ko lang bago mag-commercial break na ang susunod na segment at tungkol sa mga naka-comatose. pero nung ipinakita na sa ang mga tibak noong 70s na sumisigaw sa mendiola, kinutuban na ko... si sir monico yata ito - at siya nga.
naluha rin ako dahil isa siyang dakilang tao para igupo lamang ng sakit. hindi, hindi siya ang sir monico na naging guro ko... yun na lamang ang iniisip ko pero wala namang saysay ang pag-deny. kailangang tanggapin ang katotohan ganoon na ang kaniyang kalagayan. bakit kasi hindi na lang yung mga taong tulad ni GMA ang nacomatose? o kaya si Abalos? o kaya si de Venecia? at kung sinu-sinong pang alipores niya at mga taong naknakan ng sama ang budhi...
oh well...
pero, alam ko, sa kabila ng kaniyang kalagayan, buhay na buhay pa rin ang kaniyang presensiya, ala-ala at mga pangaral lalo na sa aming mga estudyante. Tunay siyang makabayan sa puso't isipan. Bawat salita niya ay talaga namang may laman, makabuluhan. Naaalala ko, sabi niya, positibo akong tumingin e, patungkol sa posisyon niya sa kabanihan ni Rizal. Positibo nga talaga siyang tumingin, isang siyang enlightening na tao.
alam kong hindi sapat ang kung anumang maisusulat ko ngayon upang magpugay para kay Sir Monico o kay "Ka Togs" para sa mga kasamahan niya sa 1st Quarter Storm movement. haaaayzzz...
basta, sir monico, maraming salamat sa iyo at isang mapagpalayang paglalakbay!
--> Ganito ko gustong maalala si Sir Monico - maganda ang pangangatawan, pa-speech-speech at tumatakbo-takbo kasama ng sangkatibakan... ;-)
wirdo
(ajit mode)
weird... weird talaga...
di ko na mapigilan ang sarili kong hindi magcomment sa kachorvahan ng Malacañang. Itigil na raw ang pamumulitika at anumang tangka para impeachment laban kay GMA (na diumano ay pangulo ng Pilipinas ngayon). Ganito ang bato ng mga loyalista ng "pangulo" sa pagharap sa isyu ng "hello garci" sa senado at bagong impeachment complaint (yes, na naman) sa kongreso buhat ng ZTE scandal.
at bakit daw?
masasayang lang daw ang oras ng mga mambabatas (as if makabuluhan ang iba nilang ginagawa) sa pagtuon sa mga isyung ito. ibaling na lang daw natin ang atensyon natin sa mga higit na importanteng bagay tulad ng paggawa ng mga programa at proyektong magpapaunlad sa bansa. ibig sabihin, keber na lang kung nandaya lang naman siya sa eleksyon, keber na lang kung sangkot na naman siya sa iskandalo ngayong inaprubahan nila ni neri, keber na lang kung wala siyang anumang ginawa kahit na alam niyang nanuhol ang kaniyang magiting na COMELEC commissioner (na sa 'di ko maintindihan dahilan ay involved sa nasabing transaksayong nabanggit dahil isa siyang COMELEC commissioner, COMELEC commissioner, COMELEC commissioner! - DI KO TALAGA MA-GETS!) ng 200M kay Neri upang maaprubahan ang kontrata ng Tsina at P'nas na may kinalaman sa IT (uulitin ko IT), at lalong keber lang kung karamihan ay sinusuka na siya at ang kaniyang administrasyon. ang mahalaga daw ay umuunlad ang bansa natin ayon sa kung anek-anek na indices at magiging 1st class na tayo pagdating ng 2020 (huh?).
weird di ba? weird talaga...
bakit?
una, kung ikaw ay matinong tao at walang ginagawang mali, hindi ka dapat matakot o mabahala sa anumang ligal na tangkang ilubog ang iyong administrasyon, o dignidad o pagkatao man lang, dahil alam mong malinis ang iyong konsensiya at magtatagumpay sa bandang huli. hindi ba't tila pag-amin na rin sa kasalanan ang tahasang pagsabi na huwag nang asikasuhin ang mga pagdinig sa mga maanumalyang isyung kinasasangkutan mo kesyo marami pang ibang mas importanteng kailangan gawin at tugunan. patunay lamang taktika lamang nila ang ganitong pagmamaganda upang iligaw ang ating atensyon at kalimutan na ang kaniyang mga dumi.
ikalawa, hindi ba't napakahalagang malaman ang katotohan sa likod ng mga isyung ito dahil boto at kaban ng bayan ang nakataya dito? naniniwala ako na sa isang demokrasya, sagrado ang boto ng mga tao dahil sa pamamagitan nito ay nakakalahok siya sa pamamahala ng bansa. isang kalapastangan ang nakawin kahit sa isa mang boto. kung mapatanuyan na si GMA ay gumawa ng milagro noong 2004 elections (na malamang naman sa hindi ay nandaya nga siya), wala siya, ni katiting na karapatang umupo sa kinasasadlakan niya ngayon.
kaugnay nito, sino ba ang totohanang nagbabayad ng buwis na siyang sasagasaan ng ZTE contract? hindi ba't ang mga karaniwang manggagawang Pilipino? ang mga guro na nagsasakrispisyo ng buhay tuwing eleksyon? ang mga factory workers na kakarampot ang sweldo? ako man, ang laki ng kinakaltas sa aking tax pero anong ginagawa nila sa pera natin? nilulustay lang habang marami pa rin ang palaboy na walang matitirhan at namamatay sa gutom, habang marami pa rin ang walang pambili ng gamot at pambayad sa hospital, habang marami pa rin ang hindi makapag-aral dahil sa mahal ng edukasyon ngayon. ngayon, hindi ba mahalagang maparusahan ang lahat ng sangkot sa ZTE chorvaness na 'yan? at pati na rin sa fertilizer scandal? at kung anek-anek pa?
panghuli, kung totoo man (at naniniwala akong totoo) na nandaya siya sa eleksyon at sangkot siya sa ZTE, hindi na dapat siya manungkulan dahil hindi (at hinding-hindi) siya dapat pagkatiwalaang maglingkod. paano tayo makakasiguradong ginagawa niya ang kaniyang tungkuling paunlarin ang bansa kung ganoon ang kaniyang gawa? baka bulsa na lang niya at ng kaniyang pamilya at mga sipsip na tuta niya.
pero, sige kung talagang ayaw niya ay huwag siyang bumaba sa pwesto niya. tutal naman, ang gusto lang talagang sabihin ni GMA ay tantanan na siya dahil hinding-hindi naman siya bababa kahit anuman pa man ang gawin ng kung sinuman. matigas ang mukha niya e. for that, huwag na nga siyang bumaba kahit kailan at ibitin na niya ang sarili niya sa kisame ng Malakanyang (yun ay kung maabot niya yon)... so bad of me :P syempre joke lang ito!
sa totoo, naniniwala pa rin ako sa karma...
naniniwala pa rin ako sa karma...
naniniwala pa rin ako sa karma...
weird... weird talaga...
di ko na mapigilan ang sarili kong hindi magcomment sa kachorvahan ng Malacañang. Itigil na raw ang pamumulitika at anumang tangka para impeachment laban kay GMA (na diumano ay pangulo ng Pilipinas ngayon). Ganito ang bato ng mga loyalista ng "pangulo" sa pagharap sa isyu ng "hello garci" sa senado at bagong impeachment complaint (yes, na naman) sa kongreso buhat ng ZTE scandal.
at bakit daw?
masasayang lang daw ang oras ng mga mambabatas (as if makabuluhan ang iba nilang ginagawa) sa pagtuon sa mga isyung ito. ibaling na lang daw natin ang atensyon natin sa mga higit na importanteng bagay tulad ng paggawa ng mga programa at proyektong magpapaunlad sa bansa. ibig sabihin, keber na lang kung nandaya lang naman siya sa eleksyon, keber na lang kung sangkot na naman siya sa iskandalo ngayong inaprubahan nila ni neri, keber na lang kung wala siyang anumang ginawa kahit na alam niyang nanuhol ang kaniyang magiting na COMELEC commissioner (na sa 'di ko maintindihan dahilan ay involved sa nasabing transaksayong nabanggit dahil isa siyang COMELEC commissioner, COMELEC commissioner, COMELEC commissioner! - DI KO TALAGA MA-GETS!) ng 200M kay Neri upang maaprubahan ang kontrata ng Tsina at P'nas na may kinalaman sa IT (uulitin ko IT), at lalong keber lang kung karamihan ay sinusuka na siya at ang kaniyang administrasyon. ang mahalaga daw ay umuunlad ang bansa natin ayon sa kung anek-anek na indices at magiging 1st class na tayo pagdating ng 2020 (huh?).
weird di ba? weird talaga...
bakit?
una, kung ikaw ay matinong tao at walang ginagawang mali, hindi ka dapat matakot o mabahala sa anumang ligal na tangkang ilubog ang iyong administrasyon, o dignidad o pagkatao man lang, dahil alam mong malinis ang iyong konsensiya at magtatagumpay sa bandang huli. hindi ba't tila pag-amin na rin sa kasalanan ang tahasang pagsabi na huwag nang asikasuhin ang mga pagdinig sa mga maanumalyang isyung kinasasangkutan mo kesyo marami pang ibang mas importanteng kailangan gawin at tugunan. patunay lamang taktika lamang nila ang ganitong pagmamaganda upang iligaw ang ating atensyon at kalimutan na ang kaniyang mga dumi.
ikalawa, hindi ba't napakahalagang malaman ang katotohan sa likod ng mga isyung ito dahil boto at kaban ng bayan ang nakataya dito? naniniwala ako na sa isang demokrasya, sagrado ang boto ng mga tao dahil sa pamamagitan nito ay nakakalahok siya sa pamamahala ng bansa. isang kalapastangan ang nakawin kahit sa isa mang boto. kung mapatanuyan na si GMA ay gumawa ng milagro noong 2004 elections (na malamang naman sa hindi ay nandaya nga siya), wala siya, ni katiting na karapatang umupo sa kinasasadlakan niya ngayon.
kaugnay nito, sino ba ang totohanang nagbabayad ng buwis na siyang sasagasaan ng ZTE contract? hindi ba't ang mga karaniwang manggagawang Pilipino? ang mga guro na nagsasakrispisyo ng buhay tuwing eleksyon? ang mga factory workers na kakarampot ang sweldo? ako man, ang laki ng kinakaltas sa aking tax pero anong ginagawa nila sa pera natin? nilulustay lang habang marami pa rin ang palaboy na walang matitirhan at namamatay sa gutom, habang marami pa rin ang walang pambili ng gamot at pambayad sa hospital, habang marami pa rin ang hindi makapag-aral dahil sa mahal ng edukasyon ngayon. ngayon, hindi ba mahalagang maparusahan ang lahat ng sangkot sa ZTE chorvaness na 'yan? at pati na rin sa fertilizer scandal? at kung anek-anek pa?
panghuli, kung totoo man (at naniniwala akong totoo) na nandaya siya sa eleksyon at sangkot siya sa ZTE, hindi na dapat siya manungkulan dahil hindi (at hinding-hindi) siya dapat pagkatiwalaang maglingkod. paano tayo makakasiguradong ginagawa niya ang kaniyang tungkuling paunlarin ang bansa kung ganoon ang kaniyang gawa? baka bulsa na lang niya at ng kaniyang pamilya at mga sipsip na tuta niya.
pero, sige kung talagang ayaw niya ay huwag siyang bumaba sa pwesto niya. tutal naman, ang gusto lang talagang sabihin ni GMA ay tantanan na siya dahil hinding-hindi naman siya bababa kahit anuman pa man ang gawin ng kung sinuman. matigas ang mukha niya e. for that, huwag na nga siyang bumaba kahit kailan at ibitin na niya ang sarili niya sa kisame ng Malakanyang (yun ay kung maabot niya yon)... so bad of me :P syempre joke lang ito!
sa totoo, naniniwala pa rin ako sa karma...
naniniwala pa rin ako sa karma...
naniniwala pa rin ako sa karma...
good news?
dati, pangarap kong pumayat...
at pumayat nga ako lalo na nung nanganak ako kay Zyric. for that, ginusto ko namang tumaba at nahirapan ako lalo na't nag kulit-kulit (to the highest level) ng alaga ko tapos stressed pa sa trabaho. buti na lang meron P150 na OT meal kaya dun ko binawi - sa paglamon.
ang resulta? hindi ko alam kung matutuwa ako pero parang tumataba na nga yata ako. tila humihigpit na ang mga pantalon kong nagsiluwagan na dati. haaayzzz... hindi ko na yata kailangang mag-belt. kaso, parang tiyan ko lang ang tumataba :P huwag naman sanang ganito, proportionate naman sana ang maging pagtaba ko.
ciao!
at pumayat nga ako lalo na nung nanganak ako kay Zyric. for that, ginusto ko namang tumaba at nahirapan ako lalo na't nag kulit-kulit (to the highest level) ng alaga ko tapos stressed pa sa trabaho. buti na lang meron P150 na OT meal kaya dun ko binawi - sa paglamon.
ang resulta? hindi ko alam kung matutuwa ako pero parang tumataba na nga yata ako. tila humihigpit na ang mga pantalon kong nagsiluwagan na dati. haaayzzz... hindi ko na yata kailangang mag-belt. kaso, parang tiyan ko lang ang tumataba :P huwag naman sanang ganito, proportionate naman sana ang maging pagtaba ko.
ciao!
9.18.2007
makabuluhang atraksyon sa Intramuros
ngayon lang ako ulit nakapagbasa ng "There's the Rub" ni de Quiros at nalaman ko sa artikulo niyang Walls, maganda at worth puntahan ang Lights and Sound Museum sa Intramuros.
Kakaibang learning experience ito sa kasaysayan nating mga Pilipino kaya 'pag naglalakad at nakaka-intindi na si Zyric, dadalhin ko siya dito.
Kayo rin, punta kayo. Php 100 lang daw ang entrance fee pero super sulit.
Additional chorva:
Hindi lang para sa mga estudyante ang pag-aaral ng kasaysayan. Ito ay isang pang-habang-buhay na gampanin para sa ating lahat.
Kakaibang learning experience ito sa kasaysayan nating mga Pilipino kaya 'pag naglalakad at nakaka-intindi na si Zyric, dadalhin ko siya dito.
Kayo rin, punta kayo. Php 100 lang daw ang entrance fee pero super sulit.
Additional chorva:
Hindi lang para sa mga estudyante ang pag-aaral ng kasaysayan. Ito ay isang pang-habang-buhay na gampanin para sa ating lahat.
ibang klaseng "UP Naming Mahal"
nabasa ko 'to sa blog ni Tonton at naaliw ako kaya weto, isa sa mga dahilan kung bakit ayoko ring umalis ng bansa:
UP naming mahal
Pamantasan ng bayan
Tinig ng masa
Ang siyang lagi nang pakikinggan
Malayong lupain
Di kailangang marating
Dito maglilingkod sa bayan natin
Dito maglilingkod sa bayan natin
Silangang mapula
Sagisag magpakailanman
Ating ipaglaban
Laya ng diwa't kaisipan
Humayo't itanghal
Giting, tapang at dangal
Mabuhay ang lingkod ng taong bayan
Mabuhay ang lingkod ng taong bayan!
________
Apir!
UP naming mahal
Pamantasan ng bayan
Tinig ng masa
Ang siyang lagi nang pakikinggan
Malayong lupain
Di kailangang marating
Dito maglilingkod sa bayan natin
Dito maglilingkod sa bayan natin
Silangang mapula
Sagisag magpakailanman
Ating ipaglaban
Laya ng diwa't kaisipan
Humayo't itanghal
Giting, tapang at dangal
Mabuhay ang lingkod ng taong bayan
Mabuhay ang lingkod ng taong bayan!
________
Apir!
a must-read
alam kong huli na ko ng pitong (7) araw pero sabi nga, 'it's better late than never'.
basahin niyo ang artikulong ito mula sa The World According to Marlon.
para sa mga biktima ng '9/11 ' sa buong mundo.
_________________________________________________________
To the many unremembered 9/11s
by Marlon James S. Sales
(AUTHOR'S NOTE: I originally posted this entry a year ago in my old blog in Friendster. I decided to repost it here in Blogspot with a few changes in content since I still believe that greater tolerance toward diversity is what's needed now more than ever.)
Many websites on September 11 of every year have in time been converted into an eternal paean to common-man heroism and a recognition of the grief shared by people who lost loved ones during the terrorist attack. Scores of feature stories, memorials, post-9/11 anecdotes and the like are read and re-read, the people in the Internet refusing to forget that fateful September morning of six years ago.
One has to admit that the commemoration is befitting, and we, kibitzers, marvel at the strength of a grieving nation to pull together and recover. Indeed, for a nation such as the Philippines whose collective memory is short and whose understanding of history, reticent, the images of a mournful America six years after 9/11 remain moving and powerful.
But one also has to recognize that similar images from other countries have not been brought to the consciousness of the people by mainstream media. Funeral dirges had been sung and plaintive cries had been echoing in many parts of the planet prior to September 11, 2001: Many Africans had been starving and are dying of AIDS. Many Arabs had been living dangerously in war-torn Middle East, caught in the middle of terroristic strife waged by self-proclaimed defenders of freedom. Many Filipinos had been condemned to perpetual poverty, in such a way that thousands are forced to leave family and friends and sacrifice themselves -- both figuratively and literally -- in another country.
It seems very disconcerting to me that many of us woke up to the realities of terrorism only upon the collapse of the World Trade Center and that a number of people automatically equate terrorism to a specific religion, race or creed. But if terrorism is taken to mean any act that devalues human life through forced, external, destructive and usually armed interventions, then terrorism has been the feature of our age for quite some time.
Every time the sick are not assured of proper healthcare, every time children are left to die of malnutrition or beg to be educated, every time citizens have to suffer in the hands of foreign powers while defending their sovereignity, every time women have to prostitute themselves, every time a country imposes its policies under the guise of international benevolence, every time dissent is hastily defined as a destabilization plot, every time that people who desire to lead better lives are scorned in a foreign country, terrorism in its ugliest form rears its head and manifests itself to a world seemingly numbed by ethnocentrism and selfishness.
We wail for orphaned kids of New York, but no one wails for the orphaned children of Lebanon, Afghanistan and Iraq. We honor the fallen rescuers who came to help Americans trapped in the World Trade Center and the military sent to the Middle East, but we lambast Islamic soldiers and Muslim separatists who engage in similar armed combats, this time, against the US-led war in their own country. We find fault in Osama Bin Laden's fatalistic vision of the world, but we hail George Bush's political determinism and Machiavellian logic.
And worse, not one candle has been lit, not one bell has been tolled, not one postcard has been signed, not one Amazing Grace has been sung to remember those who died innocently while waiting for their personal redemption. This is the greatest mockery of 9/11: we remember while we forget. We affirm while we negate. We are taught to love while we are encouraged to hate.
If 9/11 has indeed been converted to the iconic symbol of how man's greed and intolerance toward others destroy lives, I dedicate this blog entry to the memory of the millions of victims of the many unremembered 9/11s.
basahin niyo ang artikulong ito mula sa The World According to Marlon.
para sa mga biktima ng '9/11 ' sa buong mundo.
_________________________________________________________
To the many unremembered 9/11s
by Marlon James S. Sales
(AUTHOR'S NOTE: I originally posted this entry a year ago in my old blog in Friendster. I decided to repost it here in Blogspot with a few changes in content since I still believe that greater tolerance toward diversity is what's needed now more than ever.)
Many websites on September 11 of every year have in time been converted into an eternal paean to common-man heroism and a recognition of the grief shared by people who lost loved ones during the terrorist attack. Scores of feature stories, memorials, post-9/11 anecdotes and the like are read and re-read, the people in the Internet refusing to forget that fateful September morning of six years ago.
One has to admit that the commemoration is befitting, and we, kibitzers, marvel at the strength of a grieving nation to pull together and recover. Indeed, for a nation such as the Philippines whose collective memory is short and whose understanding of history, reticent, the images of a mournful America six years after 9/11 remain moving and powerful.
But one also has to recognize that similar images from other countries have not been brought to the consciousness of the people by mainstream media. Funeral dirges had been sung and plaintive cries had been echoing in many parts of the planet prior to September 11, 2001: Many Africans had been starving and are dying of AIDS. Many Arabs had been living dangerously in war-torn Middle East, caught in the middle of terroristic strife waged by self-proclaimed defenders of freedom. Many Filipinos had been condemned to perpetual poverty, in such a way that thousands are forced to leave family and friends and sacrifice themselves -- both figuratively and literally -- in another country.
It seems very disconcerting to me that many of us woke up to the realities of terrorism only upon the collapse of the World Trade Center and that a number of people automatically equate terrorism to a specific religion, race or creed. But if terrorism is taken to mean any act that devalues human life through forced, external, destructive and usually armed interventions, then terrorism has been the feature of our age for quite some time.
Every time the sick are not assured of proper healthcare, every time children are left to die of malnutrition or beg to be educated, every time citizens have to suffer in the hands of foreign powers while defending their sovereignity, every time women have to prostitute themselves, every time a country imposes its policies under the guise of international benevolence, every time dissent is hastily defined as a destabilization plot, every time that people who desire to lead better lives are scorned in a foreign country, terrorism in its ugliest form rears its head and manifests itself to a world seemingly numbed by ethnocentrism and selfishness.
We wail for orphaned kids of New York, but no one wails for the orphaned children of Lebanon, Afghanistan and Iraq. We honor the fallen rescuers who came to help Americans trapped in the World Trade Center and the military sent to the Middle East, but we lambast Islamic soldiers and Muslim separatists who engage in similar armed combats, this time, against the US-led war in their own country. We find fault in Osama Bin Laden's fatalistic vision of the world, but we hail George Bush's political determinism and Machiavellian logic.
And worse, not one candle has been lit, not one bell has been tolled, not one postcard has been signed, not one Amazing Grace has been sung to remember those who died innocently while waiting for their personal redemption. This is the greatest mockery of 9/11: we remember while we forget. We affirm while we negate. We are taught to love while we are encouraged to hate.
If 9/11 has indeed been converted to the iconic symbol of how man's greed and intolerance toward others destroy lives, I dedicate this blog entry to the memory of the millions of victims of the many unremembered 9/11s.
Subscribe to:
Posts (Atom)