Oh well...

Towel...

Well, true, this is an editorial for UST students and yeah, technically, wala naman talaga dapat pakielam ang mga hindi nabibilang sa target audience nito.

Pero gusto ko lang sabihin ito - Ang entry na ito mula sa Varsitarian ay parang pagpasa ng Cybercrime Law sa Senado. It's simply... UNBELIEVABLE.

http://varsitarian.net/editorial_opinion/editorial/20120930/rh_bill_ateneo_and_la_salle_of_lemons_and_cowards

Thirst-day

Bakit thirst-day?

Waley lang! :P

Anyway, gusto ko lang ikembot na mga walang wentang choba ko sa layp portudey:
- trip ko minsan tumambay sa mga clothing boutiques para lang makinig ng sounds nila. chill-chill lang ang drama
- di ako makapaniwala na nakapasa yung cyberchoba law. ayun lang ang masasabi ko... it's simply... unbelievable!!!
- Parang jumijubis na akey so kailangan na muling mag-dumbell-dore.
- Ayoko na muna ng mga 'figurative-weight-lifting'. Simple lang naman ang life. :-)
- Parang gusto kong karirin yung Premium Rush tomorrow night. Pero kailangang magtipid... pero si Gordon-Levitt yon? Pero... pero... pero... bahala na muna si batman (oo, siya na naman)
- Nabook ko na yung party package ni Shen-Shen sa temang Mickey Mouse Clubhouse. Ayoko sana yon dahil di ko bet ang daga na yon bilang competitor siya ni Bugs Bunny. Hhhmmmfff!!! Heniwey, sobrang excited ako ^____^Y Sana maging maganda ang kalabasan ng party kahit fatale lang ako kung tumawad hehehe :D Gawan ko ng recommendation yung planner ditey sa blog kung magkagayon. stay tuned!!! chozzz!
- Kailangan kong makahanap ng Mickey Mouse Clubhouse get-up para sa aming mag-anak. How ha?
- Kailangan ko nang matapos ang Garden State. Lagi na lang akong nakakatulog.
- Kailangan ko na rin matapos ang Samurai X!!!

Di ko alam kung paano tatapusin ang post na ito. Pordat, ito na lang... PERIOD.

Bow.

TC5

I feel that this band is underrated. They have good and catchy songs. Bonus na lang ang gwapings na vocalist.

Yung abbreviation ng band name nila though reminds me of Leithold's TC7. Nerd lang ang peg. :D

Sa Pag-Gunita ng Martial Law

Late na post na ito...

Simple lang naman ang punto ko sa entry na ito - ang pangangailangan natin sa accountability. 

Marapat lang naman talaga na alalahanin natin ang kaganapan tulad ng dekalarasyon sa Martial Law - ang mga dahilan, horror stories, at ang paglabas ng mga tao upang kondenahin at tanggalin ang pamahalaang nagdeklara nito. Sa ganang ganito, naibalik natin ang demokrasya subalit pagkatapos ano nang nangyari sa atin? Ngayon isa pa rin tayo sa pinaka-corrupt na bansa sa mundo. Mula sa pinakamataas na lebel hanggang sa mga baranggay tanod at MMDA - talamak lang ang korupsyon. Bakit? Dahil WALA NAMANG TOTOONG NAPARUSAHAN sa kasong ito. Although ngayon, naaresto na si Arroyo at sana nga mapatawan siya ng kinauukulang kaparusahan, parang normal lang sa atin na hingin ang resignation ng isang opisyal sa oras na may mapabalitang anumalya itong nagawa. Katulad na lang ng kaso ni Erap. Oo, napatalsik siya sa pwesto pero naisip niyo ba na muntik na naman natin siyang naging pangulo noong 2010? At bakit ganoon? At bakit din ba may senador tayong Estrada at Marcos? Bakit? 

Isa lang... HINDI TAYO NATUTUTO mula sa ating kasaysayan. Dahil wala namang napatunayang maling nagawa, may mga tao pa ring naloloko sa kanilang 'ka-inosentehan'.

Ang nakakalungkot pa rito, yung mga kilala kong aktibista ay ganoon din ang pag-iisip. Wala naman akong nakikitang masama sa pagrarally pero para pababain na lang ang kahit sinong may 'mali' ng wala naman tayong napapatunayan, ano yon? Eh di wala na naman tayong napatunayan? Parang yung kay Mercedita Guttierez... eh di nakatakas lang siya ng accountability?

So bottom line, hangga't hindi tayo natututo na parusahan ang kahit sinong nagkasala sa pamahalaan, mababa man o mataas ang posisyon, huwag tayong magtaka kung bakit umuulit lang ang ating kasaysayan... wag naman sanang umabot sa punto na magkaroon na naman tayo ng pangulo na Estrada o Marcos. it's just... 

* s   i   g   h   *

Sa temang long-distance relationship day

Ambisyosa lang... Walang cut, walang praktis

Check this out yo! 
Eraserheads' Lightyears cover by Jenpot

Mr. Koala and his new "home" :-)

OPM is dead?

Hindi... At hindi naman mangyayari ang bagay 'yan lalo na sa lahi nating tila natural ang pagkahilig at pagkagaling sa musika. Marahil yung nagsulat ng artikulo ay may ibsng depinisyon ng opm kaya niya nasabi ang bagay na yan.

Actually, maihahambing ang temang ito sa peg ng Midnight in Paris kung saan sinasabing ang golden age na itinuturing ng mga tao sa kasalukuyan ay laging yung nakaraang (mga) dekada.

Sa kaso ng opm or Original Pilipino/Pinoy Music, parating sinasabing sa 90s pinakamayabong ang eksena. Di mawawala rito ang pagbanggit sa Eraserheads at mga kasabayang banda. Kung ganito nga naman ang batayan ng mga tao ngayon, lalo na kung isasama sa klasipikasyon ng tagumpay ang dami ng plakang naibebenta, talagang malayo ang estado ng mga music artists. Kahit naman da lifetime ko ay wala sigurong makakapantay sa tagumpay na nalasap ng eheads. Pero syempre eksaheradong claim lang ito.

Kahit naman hindi mabenta ang mga plaka ngayon, di naman maikakaila na buhay ang musika sa mga gigs, telebisyon at lalong lalo na, sa paligid. Napakaraming mga mang-aawit na pinoy, king hindi man banda na buhay sa panahong ito. M2m (many too mention... Slumbook???) nga lang sila. Nandyan pa rin ang parokya, up dharma down, bamboo, pupil, kamikazee, radio active sago, dong abay at mga bagong bands tulad ng tanya markova, typecast, valley of chrome, etc. marami pa ring solohista at paborito ko nga ang asap sessionistas. Sa dami ng mga singing contests ngayon, pwede ba tayong maubusan ng original talent at style? Dagdag pa diyan ang mga advancements sa teknolohiya kung saan pwede kang makagawa h quality records kahit hindi ginawa sa manahaling studio.

Ano veh???

Well, Oo, aminin nating may pagkopya o paghalaw sa western style minsan ang mga tugtugin pero ang lahat naman ay nag-eevolve. Kaniya-kaniyang style lang yan siguro kada panahon.

Bow.

Ako na ang an-bisyosa!

Dala ng kaboringan bilang ofw, narito ang aking mga plano sa taong ito bilang paglaban sa homesickness:

- manood ng 2-3 movies kada linggo. Syempre hindi sa sinehan. Ano ko mayaman?
- tapusin ang Rorouni Kenshin Series and related movies. Yes, di ko pa siya tapos. Laban palang ni Makoto Shishio natapos ko.
- mag-aral ng kanta sa gitara once a week. Irekord kung pwede. Meganon???
- magdrowing once a week
- magbasa pa ng at least 3 classic books
- magblog at least thrice a week


Libre naman mangarap ano? Sana lang makisama ang akig work load at mood para maisakatupan ang mga kachobahang itey.

Bow.

Junakissss

Speaking of Chor-prise and hence, birthdays and celebrations... mapunta ako sa mga junakis ko :D

Nagcelebrate ng kaniyang 6th birthday si Zyric last Aug 31. Natupad naman ang mga gusto niyang ka-echusan sa kaniyang "happy day" - red balloons, goody bags, cake, fudams at mga regalo. Snapshots...

Next stop, Shen-Shen's 1st bday on Oct 30. Naghahanap na nga ako ng mga suppliers (yesss! feeling malaki ang budget haha) although baka kami na lang din magluto. XD

At syempot, di ko nalimutan yung tatay nila.  Mag-26 na si Benjie sa Oct 1. Di nga lang ako makakauwi for more katipiran portion. Mag-100 months na rin pala kami on Oct 11. AKALAIN NIYO YON??? Chikaaa!!! Wala pa akong maisip na gimikkk... tsaka na muna :D

Mukhang kailangan ko na rin sigurong magpalit ng pangalan ng blog at format... makapagbrowse nga.

Oo, ako na walang magawa ngayon bilang kakatapos lang ng mga reports. Wooohoo!!

Hanggang sa muli! ^____^Y

Chorrrr-----prise!!!

Pinakamahirap i-sorpresa 'yung mga taong nag-aabang nito. Buking na yung isang sorpresa na inihanda kagabi.

Good luck sa natitirang chor-presa!

Ajejejejejejejeje XD

Patungkol sa mga komento

'Di ko alam kung ako lang ito o ano...

Tahasan kong iniiwasang magbasa ng mga komento sa youtube pages ng mga kanta at videos na gusto ko. Nakaka-stress at nakakalungkot kasing mabasang may bigla na lang mag-aaway sa 'comments' section tungkol sa kung anu-anong sh*t at kababawan. Nakakawalang-gana tuloy. Paminsan pa, naiisip ko, wala na bang pag-asa umangat pa ang sangkatauhan? Bakit kung gaano kabilis ng pag-unlad ng teknolohiya ay ganun na lang ang pagdami ng mga taong backward mag-isip?

oh well,

towel...

Naisip ko lang naman ito dahil... PUTA, ANG GANDA NG SANTA MONICA SONG NG SAVAGE GARDEN BAKIT SINISINGITAN ANG WALANG KWENTANG MGA COMMENTS!?!

galet? hehehe!

chika lang! masyado akong masaya sa Kenshin. Nakakabadtrip lang yung nabasa ko sa video na itey.

Sa kabilang panig ng utak ko, kailangan nang magplano para sa CHOR-presa sa byernas subalit hindi pa nagrereply ang mga bading.

Moshi moshi ano neh???

Peace Kotseng Kuba! ^_^Y

Wooohooooo!!!

Rurouni Kenshin Live Action Film will be shown in Manila on Oct 17 onwards...

ANG SAYA-SAYA!!! WOOOHOOOOOO

Ang kagandahang panlabas ay sadyang bonus lang talaga (at least para sa akin) :-)

“It’s beautiful when you find someone that is in love with your mind. Someone that wants to undress your conscience and make love to your thoughts. Someone that wants to watch you slowly take down all the walls you’ve built up around your mind and let them inside.”


- samirathejerk.tumblr.com

Honga naman...

“I actually attack the concept of happiness. The idea that - I don’t mind people being happy - but the idea that everything we do is part of the pursuit of happiness seems to me a really dangerous idea and has led to a contemporary disease in Western society, which is fear of sadness. It’s a really odd thing that we’re now seeing people saying “write down 3 things that made you happy today before you go to sleep”, and “cheer up” and “happiness is our birthright” and so on. We’re kind of teaching our kids that happiness is the default position - it’s rubbish. Wholeness is what we ought to be striving for and part of that is sadness, disappointment, frustration, failure; all of those things which make us who we are. Happiness and victory and fulfillment are nice little things that also happen to us, but they don’t teach us much. Everyone says we grow through pain and then as soon as they experience pain they say “Quick! Move on! Cheer up!” I’d like just for a year to have a moratorium on the word “happiness” and to replace it with the word “wholeness”. Ask yourself “is this contributing to my wholeness?” and if you’re having a bad day, it is.”
 — Hugh Mackay

 Shall we say 'be whole' instead of 'be happy' then? Cheers! :-)

kenshin galore

dahil ako ay buryong at stressed sa mga kung anu-anong bagay, sinubukan ko ang aking drawing skills (yesss). charlot! haha!

trial #1: hindi ok yung pagkakakulay ko haha! materials - crayon. anyare?

Trial 2: Medyo mas okay. Pero mukhang more praktis needed. ^_^Y

bow.

RIP Sec. Jesse Robredo

Bakit nga kung sino yung dapat mabuhay nang matagal para makapag-ambag sa pagsasa-ayos ng mundo ay sila pa yung mga nauunang mamaalam? Tapos yung mga buset sa lipunan yung siya pang naglipana?

Oh well, ang ironic nga naman ng buhay...

Pampagaan na lang...

There is some good in this world that is worth fighting for, sabi nga ni Sam sa Lord of the Rings. Sai rin ng saying, the only way for evil to triumph in this world is for good people to do nothing.

what the world needs...

"The plain fact is that the planet does not need more "successful" people. But it does desperately need more peacemakers, healers, restorers, storytellers, and lovers of every shape and form. It needs people who live well in their places. It needs people of moral courage willing to join the fight to make the world habitable and humane. And these needs have little to do with success as our culture has defined it."

This was written by David Orr two decades ago in his article "What is Education For" but is still very much relevant at the present time. I pray that in the period of consumerism and social media, people get to realize that things that we really need...

Bow.

May tama si Lourd

May point si Lourd de Veyra sa latest article niya sa spot.ph. Aanhin nga ba natin ang clean government kung mabubura lang tayo sa globo dahil sa malakas na ulan. Namiss ko rin ang puntong iyon sa sinulat ko nung nakaraan tungkol da SONA. Nawa'y magising na, as in ngayon na, ang mga kinauukulan na kailangan ng KAAGARANG solusyon sa mga baha. Ayusin na ang sewage system at mga daan sa lalo'ta madaling panahon. Sa pagtupad niyan, sana naman din ay mahiya yung mga 'public servants' na naturingan na ilagay ang mga mukha nila sa mga aayusin nilang bagay. Utang na loob!!! Ipasa na ang anti-epal bill na yan!!! Nakakainis lang pala na may mga taong sadyang paurong mag-isip at nirerelate ang kalamidad sa call para ipasa ang rh bill. Di na siya nakakatuwa... Disturbing!!! Una, hindi lang tungkol sa safe sex ang rh bill, reproductive health nga eh! Pangalawa, hindi natin dapat itinuturing na investment/resources ang mga anak dahil hindi natin sila pag--aari. Meron ba namang nagpost na sa mga walang anak daw, walang tutulong sa kanilang maglinis pagkatapos ng baha. Ano yon??? Ang sakit sa utak. Panghuli, panatag na ang loob ko na ligtas na yung pamilya ko sa bulacan. Bilang lumaki ako doon st dumanas lumusong sa hanggang leeg na baha, alam ko kung gasno kahirap ng kalagayan nila. Buti na rin at mataas ang second floor namin. Hay layp. Until next choba.

tumpak!

There's more to life than love. Ang tunay na pag-ibig ay hindi sweet, cheesy at huma-happy ending katulad ng mga napapanood mo sa sine. Ang tunay na pag-ibig ay masakit at mapait. Bottomline: Maging tanga, responsibly. - Tales from the Friend Zone hosted by Ramon Bautista

Chorva ko sa SONA 2012

Di ko binoto si Noynoy Aquino pero nang marinig ko ang pangatlo niyang SONA ay tila nakuha na niya at ng kaniyang kabinete ang paniniwala ko. Nakita ko nang malinaw sa kaniyang talumpati kung ano ang bisyon niya para sa Pilipinas - maunlad 'di lang sa ekonomiya kundi pati sa sosyal na aspeto nito.

Nakakatuwang malaman na dumadami na muli ang mga investors (via BPOs) sa bansa at napakalaki ng ambag ng mga OFWs (tulad ko... woooot) sa ekonomiya ng bansa. Subalit higit diyan, mas natuwa ako dahil mahabang bahagi ng kaniyang speech ang tumukoy sa pagbuti ng social services sa bansa - Philhealth para sa mga pinakamahihirap ng Pilipino, bagong classrooms, 1:1 aklat sa mga pampublikong paaralan, mas magandang offer sa mga guro, mas malaking budget sa edukasyon, pabahay sa mga pulis at sundalo para ganahan naman sila at maiwasan na rin ang kurapsyon at kung anu-ano pa. Narinig ko nga rin sa balita dati na isasama na sa leksyon ng mga bata ang tungkol sa mga bagay na pinansyal na sa tingin ko ay kailangang matutunan ng mga Pilipino para matanggal na ang 'makaraos lang' na mentalidad. Nakatulong nang husto sa talumpati ang mga stats tungkol sa:
1. Ano ang meron dati
2. Ano na ang mga nagawa
3. Ano pa ang kailangang gawin
4. At higit sa lahat - Kailan matatapos!

Patunay lang ang lahat ng nabanggit na kung mababawasan ng malaki ang korapsyon sa bansa, may pera naman talaga tayo para sa pagpapaunlad ng nakakararaming Pilipino.

Dagdag pa sa mga nabanggit, hindi niya pinalampas ang mga usapin sa paghabol sa mga tiwali sa gobyerno at pagbibigay hustisya lalo na sa Maguindanao Massacre.

Sana nga totoo ang mga numbers na pinakita niya at matupad niya lahat ng sinabi niya at kung magkakagayon, siya siguro ang magiging pinakamahusay na pangulo sa bansa - 'malinis', makamasa at makatarungan.

Positibo ba ang tingin ko sa kaniya ngayon dala na rin ba na masyadong mababa ang expectations ko sa kaniya?

Oh well... whatever, I'm just happy sa takbo ng pamamalakad niya at nawa'y ipagpatuloy niya at ng kaniyang cabinet ang mahusay nilang trabaho. Kailangan lang pag-ibayuhin ang mga ito sa tingin ko:
- Ilayo ang isyu ng kurapsyon sa personal na atake laban kay Arroyo at mga alipores nito. (ie, mas mahusay sana kung na-convict talaga si Corona dahil sa matinding basehan at hindi lang basta ill-gotten wealth ek-ek at dahil sa kakampi siya ni Arroyo). Maging mas objective sana ang approach dito para talaga masabi ng lahat kasama si Joey de Leon na:

- Makita ang mga resulta sa lokal na lebel. Naway masupil na rin pati mga 'small time' na kurakot. Kung susumahin kasi yung mga maliliit na kinukurakot ng mga maliliit na opisyal kabilang ang mga baranggay tanod at MMDA officers, ilang bilyon din siguro yon.

- Mas maraming benepisyo at mas efficient na serbisyo para sa mga OFWs (kamusta naman kasi ang mga embassy natin sa ibang bansa?)

- Mas magandang airports na paperless ang processes, please lang!

Di naman talaga natin ma-a-achieve ang Utopia bilang isa siyang imposibleng bagay pero at least nakikita natin paunti-unti ang mga pagbabago para sa ikabubuti ng Pilipinas.

Side kyeme re Red Carpet sa okasyon ito - 'Di ko alam kung ako lang nag-iisip nito pero sa tingin ko ay hindi nararapat ang pagrampa ng mga opisyal ng gobyerno sa isang seryoso at pormal na okasyon tulad nito. Para sa 'kin, ang pagmamaganda nila suot ang mga designer kyeme ay nagrereflect lamang kung paano nila gastusin ang budget ng gobyerno para sa sarili nilang imahe/kasiyahan. Pwede naman nating ipagmalaki ng bongga ang pambansa nating kasuotan sa mga star awards at kung ane-anek pang sh*t pero pwede bang patawarin nila ang SONA? Oo, sige ako na ang KJ.

Masyado na palang mahaba ang chobang ito. Basta, mas feel ko nang sabihin ngayon na It's more fun in the Philippines! Wooohooo! :-)

*bow*

keso kayo dyan mga sukiii

Ito yung isa sa mga kanta na pwede kong pakinggan ng paulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit.

The Shivers - Kisses

Ang saya lang magsenti kasama ng mga awit ng The Shivers.

Keso pa!!!

*bow*

Credit goes to Robert Zinc for the <3 photo. 

Crowd

Maganda minsan yun pakiramdam na maging parte ng crowd at/o sumali sa isang group performance.

 

Waley lang.

Lovely date with Mr. A to Z

Got these pics from Jason Mraz's "TOUR: Is a Four Letter Word" concert in Garden's by the Bay last June 29, 2012

At baket ako nag-iingles? isang malaking TSARLOT! :-D

Heniwey, may ilang pics pa ako sa phone subalit dahil sa mahusay ang telepono ko ay di ko  siya ma-itransfer ngayon. layp.

Balik sa paksa - Megatron, Pamy, Berto and I managed to get a good "spot" sa concert ground kaya ang saya-saya lang na kita namin nang medyo malapit Mr. Mraz. Ito yung isa sa mga pang-baket? este bucket list. Kailan ko kaya ulit mapapanood si Jason? Dapat kasama na Benjtot next time bilang keso overload lang ang tema ng marami sa mga kanta ni pareng Jason. Sabi nga niya -It's our God-forsaken right to be loved loved loved loved loved...


On another note, I got confirmed pala sa work the same day for more happiness. Nakakapagoda coldwave lotion nga lang these days kaya ang tagal ko na ring hindi nakapagblog. hopefully in the next 2 weeks ay hindi na masyadong mabigat ang load at makauwi sa mga junakis. miss ko na sila ng big time... (mag-emo daw? hehe)

Love & Peace ^_^Y

See you on 25.08.12, Mr. Himura!

I really hope the movie serves justice to the anime series Rurouni Kenshin.

Nevertheless, <3 <3 <3

Say Haller to Shen-Shen

Can't wait to see you ulit with Kuya Zyric at Papa Jie! Miss yahhhh! 

This is what doobie night does to me...

Charzzz!!!

Hehehe!

Nakikinig ako sa Jam 88.3 Doobie Night Session ngayon at ako ay inspired. Naks! Waley lang!

Matagal akong nahintong shumembot ditey. Napaka-busy kasi ng March. I-bullets ko na lang ang mga kaganapan... FOR MORE!

- Nagresign na ako sa TNS noong March 2; Nagsimula sa IPSOS ng sumunod na buwan. Medyo nahaggard lang ako emotionally sa mga kabagayan at hindi nai-set masyadong mga expectations - like not getting my bonus and all that jazz. Ok pa naman ako sa bagong work bilang wala pang masyadong ginagawa - and hence, boredom! hehehe! Mas mahirap pala yung magpatay ng oras nang nagpapanggap na may ginagawa kaysa yung sobrang kabusyhan. Although, mukhang exciting naman yung mga paparating na projects. Let's see tutubi! Sadyang mas masaya lang yata talaga sa TNS dala ng marami na akong kaibigan doon at maraming flexi benefits. Pero bawal nang mag-regret, ginusto ko to eh! hahaha! may mga bagay talaga na dapat ipinapagpag sa balikat, pinangangatawanan, at chinacharge sa experience. walan namang interes yon ;-)

- 28th Birthday

- Wicked :-)

- Na-hook ako sa Hunger Games series to the point na sinira niya ang tulog ko! haha! Yung book 3, 2 days ko lang binasa. Ganung level. Haaayyzzz! Bukod sa napakarelevant lang ng story niya sa mundo, maibibigay ko kay Suzanne Collins ang di matatawaran niyang istilo sa pagsusulat. Yung tipong hindi mo na maiwan yung libro pag nasa gitna ka at pagkatapos na pagkatapos mo ng book 2, hahanapin mo tiyak ang book 3. Ganown!!! Alam niyo naman, di talaga ako masyadong fan ng pagbabasa. Nang malipat na lang talaga ako sa Jingapore tsaka ko natutong gawing libangan ang pagbabasa ng mga kung anek-anek. Teynks sa impluwensiya ni Villa Madera :-) Ok din naman yung movie. *clap*clap* Last week nga lang, napanood namin yung Battle Royal at obviously, dun kinuha ng writer yung inspirasyon at concept. May mga kaibahan din sila bukod sa pagiging mas marahas at madugo ng BR pero maghahatol ako kung alin ang mas maganda pag napanood ko na rin yung past 2 ng Japanese movie. Hhhhmmm... so judge ako? cheka lang :-D pero ang di ko matatanggap na ikumpara ang HG sa Twilight. Utang na loob!!! Gawa na lang ako ng different entry about HG. Medyo mahaba-haba yatang chever at gusto kong i-justify na dapat siyang tignan bilang isang buong series at hindi itrato ang bawat libro independently. Ang dami kasing may ayaw sa book 3. As if namang macoconvice ko ang mga tao sa pagsusulat kong iyon eh bukod sa kin, wala naman masyado nang  nagbabasa ng blog na ito. mwahaha!

- 6th Wedding Anniversary namin ni Benjtot ^_^

- Graduate na si Zyric ng Claret. Di namin inasahan na mapapasama siya sa Outstanding Students. Kakatuwa naman. Mas masarap pala yung feeling na ikaw ang nagsasabit ng medal sa anak kaysa yung sa ikaw ang sinasabitan. Natapos na rin ang exam niya sa UP IS. Sana pumasa siya para maging batang isko. Next week na lalabas yung results. *fingers-and-toes-crossed*

- Mag-6 months na si Shen-Shen sa Monday

- Napanood ko na ang mga sumusunod:
* Trainspotting
* Reservoir Dogs
* Pulp Fiction
* The Reader
* Revolutionary Road
* Good Will Hunting
* Amelie
* The Departure

Marami pa kong nasa listahan. Basically ang plano ay panoorin ang mga classic movies nung 90s at 00's. Kung meron kayong maisusuggest, please do let me know :-)

Nakalinya rin sa kin ang tapusin ang 97 episodes ng Rurouni Kenshin. It's better late than never, ika nga. Plan ko ring panoorin ang Naruto series pero sabi nga ni Berto, aabutin ako ng 10 years don. Baka next year ko na lang iproyekto.

Marami pa dapat akong isusulat, kaso lang, nakalimutan ko na! wahahaha!

pordat, hanggang dito na lang muna akey. kakaririn ko muna si Kenshin.

Hapoy Friday! \m/

kyeme-kyeme Sunday

Pagoda coldwave pa ko sa team outing namin sa Batam. masaya naman siya. Salamat sa cool naming boss \m/ nanalo rin akong top scorer sa bowling. (sorry kailangang magbuhat ng bangko dahil ngayon lang nangyare to sa tanang buhay ko... charot! wahaha! muntik na kasi akong bumagsak sa bowling class nung college. kalorkey.)

Side choba lang dun sa massage namin. Ok naman yung masahe pero yung nagmasahe sa aming mga ate ay nakaka-stress drilon. Nag-expect sila ng tip tapos nung binigyan ko yung sa 'kin ng 5,000 rupiahs, tinapon niya lang sa floor. Nashock lang ako sa pangyayari. di ko na pinatulan si ate. Dapat nga pasalamat siya at binigyan ko pa siya pero siguro talagang kailangan niya lang ng pera kaya niya nagawa yon. Sadyang wala na kasi akong rupiahs, PASENCIA biscuits naman.

***

Nung Thursday night, natanggap ko na yung hinahantay kong offer kaya lang di masyadong kumikitang kabuhayan. nakipagnego pa ko pero feeling ko di nila kakayanin yung demand ko. Sayang naman dahil excited na ko lumipat. Baka rin di pa time. Sayang naman kasi yung bonus. So how? Hintay ko muna bukas chova nila. Bukas na lang ulit ako mag-iisip :-D

pero sana ma-extend pa ang Sunday. Gusto ko pang magpahinga at magborlog ng mas mahaba. pero may plantsahin pa ko... how ha? @@'

***

Quote of the day:

Hinahanap mo nga ba ako o ang kawalan ko?
- Bob Ong

happy balentayms

Dahil ang bagal ng maconomy...

haggard @@'

***

heniwey, ngayon ay araw ng mga puso. kaniya-kaniyang upload ng mga photos ng roses at kung anek-anek na kyeme ang mga tao sa FB. ang dami na namang kinita ng mga flower shops. panalo. it's their time to shine!

***

at ngayong araw na ito, sa dalawang paraan mo lang mailalarawan ang tao:
1. kung hindi ka "nilalanggam" sa katamisan mo o ng partner mo o mas lalo kapag parehas kayong matamis,
2. isa kang "pinapaitan" na umiinom ng abs bitter herbs.

syempre nandun ako sa #2 dala ng temang L.D.R.

cheka!

pero binati nga pala ako ng magtatay ko. sapat na yung pagbati kaya aakyat ako sa #1. :-)

hehehehe :-D

***

pero, ngunit, subalit, datapwat...

di ba pwedeng araw na lang ng puso araw-araw bilang pwede namang magmahal ng 24/7? mas masaya yown anez?

pag-ibig. pag-ibig. pag-ibig.

although, sige, ibawas natin yung mga oras na tulog tayo.

charot!

all we need is love...

charot another!

***

maiba naman, kinakabahan ako dahil may final interview ako bukas ng 8am. kinakabahan ako dahil:
1. kailangan kong gumising nang maaga
2. sana hindi ako bangag kapag ininterview aketch

good luck na lang! ^_^Y

ok, maconomy, dapat ka nang matino, okie?

*wink*wink*

Riot at 644

weto happy kyeme:
To vote for your favorite housemate, text "Name of Housemate" to 2366.

Charot!

hahaha!

ang daming takes ni Mikey subalit di pa rin siya nakuntento sa kaniyang kyeme. ngunit masaya lang sa aming flat. nakakakabag lang sa katatawanan at kalokohan.

***

another happy thought... i got my license to watch Foo Fighters concert which is 3 days before my 28th birthday.

*hafiness*

wanted: positive energy

kinarir namin yung 50/50 nung madaling araw ng Sabado tapos The Descendants sa hapon. sa parehas na temang pagtanggap ng kamatayan, nakakalungkot lang silang tunay. nakaka-drain ng energy. Nakuha ko pang magbasa ng The Hunger Games na literal na patayan sa kagutuman.

may mali ano?

*depresyon*

pordat, bawal manood ng Knight Hunters ngayong gabi.

happy thoughts happy thoughts happy thoughts dapat

nuninuninuninuninuninuninuninuninuninuninuninuninuninuni

^_^Y

Pahabol: Nakakagulat ang pagpanaw ni Whitney Houston at nakakaloka rin na biglang nakikiramay sa kaniya ngayon ang buong mundo habang kahapon lang ay kinokondena ng lahat ang kaniyang mga palpak na performances dala ng pagkalulong sa drugs. oh well, towel. ganyan yata talaga ang layp.

happy thoughts dapat ulit...

nuninuninuninuninuninuninuninuninuninuninuninuninuninuni

^_^Y

so how?

Parang expressway ang utak ko sa mga rumaragasang samu’t saring shit na tumatakbo dito. Di ko alam kung anong dapat gawin. O, sa totoo, baka naman wala dapat gawin. Pero pwede bang walang gawin?

Ewan ko.

Basta sali-saliwa ang pagbaling ng kaisipan ko sa kung anu-anong mga bagay na kung tutuusin, di naman ganon kahalaga kumpara sa pagpukaw sa problema ng kahirapan sa mundo.

Puta.

Ano ba tong mga pinag-iisip ko???

Hahaha!

‘Di ko alam kung bakit ako madamdamin nung mga nakaraan. Di ko rin alam bakit ako nagsusulat. Para lang ba may maisulat?

‘Di siguro.

Happy Lunar New Year 2012 Post

Haller madlang pipolll!!!

(akala maraming nagbabasa ng blog... lol!)

heniwey, long time no post so it's time to update this kachorvahan ;-)

matagal na natengga ang kyeme kong ito bilang ako ay najontis at naging busy-busyhan sa workaloo. at dahil sa stress drilon, premature kong naipanganak ang aming second junakis na si Shen-shen. buti na lang at malusog siyang bata. So far di pa naman siya nagkakasakit *salamat*.

di nga lang namin siya agad nakasama dahil na-incubator siya for 4 days pero keri na rin.

haggardo versoza rin dahil na-CS ako. pramis, mas mahirap siya ng di hamak sa normal delivery. Pag normal kasi, magaling na magaling ka na after 1-2 weeks. Sa CS, dahil nga na-operahan ka and all that jazz, minimum ang 2 buwan para makagalaw-galaw na ng maayos. after nyan, bawal ng gumawa ng mga kyemeng masyadong pisikal. medyo ok na rin naman ako ngayon at back to work na. in fact, nagtratrabaho na ng weekend at holidays. wahahaha! lekat na projects yan.

another work-related chorva, di ako masyadong nasiyahan sa appraisals ko dahil parang ang dating ay hadlang ang aking matagal na maternity leave sa pagtaas ng sahod at promotion. kasalanan kong majontis? *bitter ocampo* and haller??? tatlong taon na kong waley promotion T_T although... sobogoy, pasalamat pa rin ako dapat na may stable akong trabaho at above average na sweldo kaya... ayun. bow. hehe! naghahanap-hanap din akong work pero kuntento pa naman ako. tignan na lang natin ang mga susunod na kabanata.

mabalik tayo kay Shen-shen. Sobrang nakakatuwa siya dahil sobrang taba niya na ngayon di katulad nung kakapanganak ko palang sa kaniya :-s tapos si zyric, kinakarir ang pagiging kuya. hihi! mas excited pa kaysa sa 'min ni Shaider. ajejejeje! kakalungkot lang ngayon dahil iniwan ko sila. medyo di pa kasi kaya ng finances. hopefully sa april or may ay madala ko sila ditey sa jingapore para makasama ko sila ng matagal-tagal. haaayyyzz buhay-OFW :-s di bale, 1 year na lang at gragraduate na si Shaider. akalain niyo yon may graduate na ko? ehehehehe :-D plan namin sa singapore na muna mag-stay para makapag-pundar na ng bahay, negosyo, mapa-aral ang mga kapatid, and all that jazz. haggardooo pero syempre mas masaya naman ang tumutulong sa mga mahal sa buhay. hay buhay :-D

tapos this year pala ay lumipat na kami ni juni sa flat nila berto at mikey. happy naman pormor katipiran at riot! ilang beses kaya kami mapapapulis? =))

hhhmmm... ano pa ba? marami-rami na ring naganap sa pulitika. sulat ako about that sa ibang pagkakataon. magbabasa muna ko ng The Catcher in the Rye habang nakikinig sa Jam 88.3 ^_^

hanggang sa muli! ^_^

Come to think of it...

I'm still 27.

http://www.youtube.com/watch?v=7l8o1gINMHU

sssshhhhh again

wagniyokongkausapin

pending pending pending

matagal ko nang gustong isulat ito --> The Dangers of Resignation and Foregoing Due Processes.

kaso, tinatamad pa rin ako. ajejeje :D

on a lighter side (hindi yung pangsindi pero pwede rin naman), natupad na ang isa sa mga matagal ko nang pangarap - ang magkaroon ng assistant sa office. Bonus pa bilang kagalingan naman siya. Processes na lang yung kailangan kong ibrief sa kaniya. Winner!

Good morning Saburdey :-)

halu-halong ek-ek

Gusto kong ulitin ang Harry Potpot 7.2.

***

Work-related Announcement:

I'm extending my Avada-Kedavra-Mode today until Thursday. 'Wag makulit.

\m/

***

Just listened to Pnoy's SONA. Mayroon namang pasadong puntos para sa 'kin (ie, isyu sa bigas, mga natitipid natin mula sa paglaban sa korupsyon, etc). Sana nga lang, umusad tayo sa pagbatikos sa dating administrasyon at kyemeng wang-wang patungo sa mga mas konkretong aksyon katulad ng pagkulong kay GMA at paglikom sa lahat ng ninakaw niya, pagbibigay hustisya sa mga biktima ng Ampatuan massacre, mas mababang unemployment rate at libreng pampublikong edukasyon para sa kabataan. 'Wag sanang matapos ang 6 years mo nang di na-aachib ang mga yan, Sir Pnoy. Tigilan mo na rin po sana ang pagyoyosi para di ka ubo nang ubo :P

***

RIP Amy Winehouse (1983-2011)

***

Gusto ko ng wapak na masahe this weekend.

***

Kailangan ko nang matulog.

***

Bow

^_^Y

sssshhhhh

wagniyokongkausapin.com

last chance na 'to

pag naulit pa, ayawan na talaga.

trulab

May nakita kong pinost na article sa FB. Sulat ng isang religious writer. Ang title niya, "how to find your true love". Naisip ko lang, eh may formula ba sa paghanap ng tunay na pagmamahal? Kung meron siguro, eh di sinundan na nating lahat yon kaysa patrial-trial-and-error tayo at paulit-ulit na masaktan. O baka naman... mahina tayo sa Math? hhhmmm... ewan. Syempre ako lang 'to :D

***

Another KJ kyeme of me...

***

Nakita ko rin yung kumakalat na video ngayon entitled "Best proposal in the world/Best proposal ever". Na-curious ako at pinanood pero di naman ako kinilig o na-impress. Nasa ka-engradehan pa ng proposal ma-eeskima ang kalidad nito? Engrande nga, ang daming taong involved pero inayos lang naman ito ng isang TV program para sayo, best na yon? Hhhhmmm.... baka KJ lang ulit ako pero hihiramin ko ulit yung paboritong kataga ng kaibigan kong si Berto - "hindi siguro". Kung mukhang wala naman sa loob nung nagpropropose yung higanteng sorpresa niya sa jowa niya, waley lang yon para sa 'kin. aksaya lang sa pera at effort ng mga tao. pero syempot, di naman ako yung jowa. natuwa naman yung gerlash. so ba't naman ako nakiki-elam eh kasiyahan nila yon?

waley lang.

It's just me and my utopic view of lab...

*nahawa na yata kasi ako kay Michael Ostique XD*

L e k a t XD

kalayaan daw

ika-12 ng Hunyo ngayon. sa mga aklat ng kasaysayan, ito di-umano ang araw ng kalayaan ng Pilipinas, partikular mula sa kapangyarihan ng Espanya. Subalit ilang taon matapos nito, sinakop naman ang bansa ng mga Amerikano at mga Hapon. So, ang unang tanong, ito nga ba talaga ay masasabing araw ng kalayaan?

pangalawang tanong: tunay na bang malaya ang mga Pilipino mula sa mga dayuhan? palagay ko, ang sagot diyan ay ang paboritong kataga ng kaibigan kong si Berto - "hindi siguro".

sa isang bansang ang malaking bahagi ng kultura ay naiimpluwensiyahan ng banyagang mga elemento, pano mo masasabing malaya na talaga tayo? oo, wala na ang mga base militar ng Amerika sa Subic, pero nananatili pa rin sa marami ang "American Dream". oo, di na tayo kolonya ng kung alinmang bansa, pero ang pag-asa ng masang naghihirap ay nasa pangingibang bansa dahil walang makitang disente sa sarili niyang bayan dala ng socio-economic structure nito na di naman nakadisenyo sa pag-unlad ng nakararami.

gusto ko sanang batiin ang mga kapwa kong Pilipino ng mapagpalayang araw ngayon, pero di ko na trip. lalo na nang nalaman kong gumasta ang gobyerno ng sampung milyong piso para ipagdaos ang araw na ito. nagsayang na naman tayo ng pera.

tsk.

wooot

watched My Sassy Girl (Korean movie) for the nth time at ako pa rin ay kinilig, nalungkot, natawa at nainlab sa pelikula. sa panahon ngayon, meron pa bang totoong Gyeon-Woo?

Wooot!

*tapos kilig*

wahahahahaha!

heniwey, trip trip lang:

1. Don’t ask her to be feminine.
2. Don’t let her drink over three glasses. She’ll beat someone.
3. At a cafe, drink coffee instead of coke or juice.
4. If she hits you, act like it hurts. If it hurts, act like it doesn’t.
5. On your 100th day together give her a rose during her class. She’ll like it a lot.
6. Make sure you learn fencing and squash.
7. Also be prepared to go to prison sometimes.
8. If she says she’ll kill you, don’t take it lightly. You’ll feel better.
9. If her feet hurts, exchange shoes with her.
10. She likes to write, encourage her.

bigla ko lang namiss

ang mage kong weak! kasama na rin yung seg T_T

heniwey, loved Wolverine's cameo sa X-Men First Class. Ayos! Best cameo Ever! Choz! :-BD

para sa okasyon ngayong araw na ito

maglilimang taon na ang anak ko pero kung susumahin, siguro wala pa sa tatlong taon ko lang talaga siya nakasama at naalagaan bilang ina. nasa ibang bansa kasi ako para kumita ng mas “disenteng” halaga para sa aming pamilya. maikling panahon lang yon kung tutuusin at sa totoo lang, hanggang ngayon, palagay ko, di ko nararamdaman/nararanasan ng buong-buo kung paano maging ina - yung mag-alala ng anak (lalo na kapag may sakit), magturo ng assignments, magkulay, magbasa, magsulat, magluto, at iba pa. kaya naman sa araw na ito, may pag-aalinlangan ako sa pagsali sa sarili ko sa pagbating “Happy Mother’s Day”.

hhhhaaayyyzzz…

di bale, babawi rin naman ako, pramis. malapit na ring matapos sa pag-aaral yung tatay niya at babalik na rin ako, dapat, para gampanan yung tungkuling dapat ginagawa ko simula pa noong ika-31 ng Agosto taong 2006. kailangan yan dahil naniniwala ako na malaking bahagi ng pagkatao natin ay mula sa pagpapalaki ng ating mga magulang. ayokong mamiss pa ‘yong pagkakataon/obligasyon na yon sa aking junakis.

*side comment*

maiba ako. batid ko ang napakahalagang papel ng mga ina sa lipunang Pilipino (at sa buong mundo). pero bakit kaya ang mga sikat na mura sa anumang wika (yata) ay may kinalaman sa “ina/mother”? guilty rin naman ako sa ilang pagkakataon sa pagbanggit sa naturang mura pero, kung pakalilimiin, kailangan bang tumawag tayo ng “putang” ina sa tuwing galit at bad trip tayo? unfair naman yata yon. mahirap maging ina.

*balik sa topic*

heniwey, bilang biktima ng diaspora, marami-raming tapang, pasensiya at balde-baldeng sipag ang kinailangan ko para lumipad ditong mag-isa, magtrabaho at maging malayo sa pamilya para sa mabuting layunin. kaya sige na nga, pagbibigyan ko na rin ang sarili ko…

maligayang araw ng ina sa ‘kin, sa mga kapatid ko, sa mga kaibigan, mga kakilala kong nanay at sa mga ina ninyong lahat.

bow.

the big, big

bang!

bang!

bang!


kainis, maghapon kong LSS. amf!

waley

Q: Paano 'pag wala na ako?

A: Eh di wala ka na! Ano pa bang ine-expect mo eh wala ka na nga? Alangan namang meron pa eh wala na nga! wala! wala! wala! Tseeeeehhhh!!!

^_^Y

muni-muni...

"Hindi ako naniniwalang kailangan ng tao mangarap dahil gusto n’ya ng pera, o gusto n’yang sumikat, o gusto n’ya ng impluwensya. Side effects na lang ang mga ‘to, sa tingin ko. Nangangarap ang tao dahil binigyan s’ya ng Diyos ng kakayanang mangarap at tumupad nito. Tungkulin n’yang pagbutihin ang pagkatao n’ya at mag-ambag ng tulong sa mundo. At wala na s’yang iba pang magagawang mas malaking kasalanan sa sarili bukod sa talikuran ang tungkuling yon… "

"Mangarap ka at abutin mo. Wag mong sisihin ang sira mong pamilya, palpak mong syota, pilay mong tuta, o mga lumilipad na ipis. Kung may pagkukulang sa'yo mga magulang mo, pwede kang manisa at maging rebelde. Tumigil ka sa pag-aaral, mag-asawa ka, mag-drugs ka, magpakulay ka ng buhok sa kili-kili. Sa bandang huli, ikaw din ang biktima. Rebeldeng walang napatunayan at bait sa sarili."

Bob Ong, Stainless Longganisa

Naalala ko ang mga quotes na iyan ni pareng Bob (yes, close kami?) bilang napapagod na ko sa konsepto ng pagtratrabaho at pagkita ng pera. Ganito na nga lang ba ang buhay? Ang araw-araw ay tungkol na lang ba sa pagkita ng pera? Paulit-ulit na eksena sa opisina, trabaho, konsumisyon at kung anu-ano pa para lang makuha ang buwanang sweldo. Parang nakakasuka na at napag-isip ako... Eh ano na nga bang pangarap ko? Wala sa listahan ko, noong bata ako, ang maging alipin ng mga malalaking korporasyon. malayo 'yan noon sa pangarap ko. nag-aral ba ko sa marangal na unibersidad para lang maging sunod-sunuran sa mga kliyenteng walang konsiderasyon?

syempre hinde!

XD

pero, ano ba pangarap ko?

ilang linggo din siguro ko nag-isip. parang nakalimutan ko na kase kung ano nga bang gusto kong gawin sa buhay dala nang mga sitwasyong di inaasahan. nakonsumo na ko ng pagkita ng pera. pero kung lahat na lang ay tungkol sa pera, di na yata buhay ang tawag don.

pordat, matapos ko lang talaga yung bagay na dapat kong tapusin, babalik ako ng Pilipinas dahil isa lang naman gustong gawin - maging makabuluhan na mamamayan. Gusto kong maging guro at manunulat. Nais ko ring ibahagi ang aking talento sa musika. at syempre, maging mabuting ina at kapamilya :-)

target ko, sa 2015, dapat ma-achieve ko na ang mga ganitong kyeme ko sa buhay.

sa ngayon, ipon-ipon muna. ipon-ipon-ipon-ipon-ipon-ipon-ipon-ipon...

may kaniya-kaniyang panahon naman ang mga bagay-bagay. basta, pangako ko sa sarili ko, tutuparin ko yang mga pangarap ko.

taga ko yan... sa blog ko :-D

Tugunks!

Nagsusulat ako dito sa kwarto habang patay ang ilaw. Natural, madilim. Naalala ko, nakaharap nga pala ako sa salamin. Bigla kong tinignan ang sarili ko.

Natakot ako nang makita ko ang repleksyon ng mga mata ko habang bakas ang ngiti.

Toinks!

Toinks!

Toinks!

Tapos, dali-dali kong binuksan ang aking lampara at tinawanan ang sarili sa katimangang ito.

mwahahahahahahahaha!

Parang gago lang.

Back to my regular adiktus programming ;-)

V.T.S.

Malapit ko nang matapos ang panonood ko ng Trigun - isa marahil sa pinakamalalim at makabuluhang anime sa sangkalupaan. Pero bago ko tuluyang wakasan ang nalalabi pang anim na episodes, gusto ko munang magpasalamat sayo, Vash The Stampede, dahil kahit alam kong cartoon character ka lang (oo, matino pa rin ako kahit papaano bilang alam kong cartoon character lang siya XD), tinuturuan mo ako kung paanong dapat kong mahalin ang sarili at buhay ko. Kaya naman, kahit alam kong napakadali lang gawin yung "pakikipagsapalaran sa Sagada" sa bukas kong bintana dito sa ika-labing dalawang palapag ng aming block, inonood ko na lang ng Trigun ang lahat ng mga kung anu-anong sh*t ko sa buhay.

Ito ay dahil sa sabi mo nga...

"After all, the world is made of LOVE and PEACE! LOVE and PEACE! LOVE and Peace!"

Mabuhay ka, Vash The Stampede! ^_^Y

hhhaaaayyy

nakita ko noong nakaraang buwan na pinost ng isang FB friend ang blog ni Vincent Jan Cruz Rubio. Isa siya sa mga paborito kong manunulat sa Philippine Collegian kaya minabuti kong basahin ang blog niya. habang bina-browse ko ito kanina, napansin kong 2006 pa yung last entry. pordat, sinearch ko sa google baka may iba pa siyang blog o kung anumang related websites. gusto ko kasi sanang basahin muli yung entri niya sa literary portfolio ng Kule na Trip - Ang Aking Kagila-gilalas na Pakikipagsapalaran sa Bundok ng Sagada. Tindi ng recall ko doon dahil sa galing ng istilo niya sa panulat at plot ng istorya. Tungkol sa isang binatang maraming problema sa buhay kaya gusto nang magpakamatay sa pamamagitan ng pagtalon sa bundok ng Sagada ngunit sa bandang huli ay pipiliin na lang na magbaril. Subalit pagkatapos kong i-click ang "Search" button sa Google ay tumambad sa akin ang balitang brutal siyang pinaslang noong 2009. Sobrang nakakagulat at nakakalungkot na katapusan para sa isang taong may mabuting hangad para sa lipunang Pilipino at di matatawarang galing sa pagsulat. Bakit nga ba yung mga taong ganoon pa yung nawawala agad sa mundong ito?

nakakalungkot lang.

pero kung nasan ka man ngayon idol, sabi nga ng mga kaibigan mo, mukhang masaya ka naman. Isang pagpupugay para sa iyo at sa lahat ng kontribusyon at inspirasyong iniwan mo sa amin. Mananatili kang alamat sa aming puso, utak at kaluluwa.

ito ang kaniyang blog --> http://brownsiopao.blogspot.com/

Responsibilidad atpb

ang sulat kong ito ay bilang sagot sa "makabagbag" damdaming "di-umanong" pamamaalam ni Willie Revillame sa kaniyang palabas sa TV 5 at sa anggulo ng sa bandang huli, responsibilidad pa rin ng mga magulang ang pangalagaan ang interes ng kanilang mga anak at hubugin sila upang maging mabuting tao.

Noong nakaraang Biyernes, ika-8 ng Abril inilabas ni Willie ang kaniyang sagot sa mga bumabatikos sa kaniya at nanawagan na isara ang kaniyang palabas at wag na muling bumalik sa telebisyon. "magaling" siya sa dalawang punto. una, inungkat niya lahat ng isyu mula pa sa Wowowee at pinalabas kung paano niya, yes, siya lang mag-isa at kaniyang bulsa, hinarap lahat ng mga yon para sa kaniyang 'di umanong layunin na tulungan ang mga mahihirap. pangalawa, sa bandang huli ng kaniyang talumpati, sinabi niyang babalik siya sa kaniyang palabas at isasakripisyo niya ang kaniyang sweldo para lang makatulong sa mahihirap - take note, kahit pa ito'y malugi dala nang walang suportang mga patalastas.

bakit ko sinabing magaling? dahil napapogi na naman niya ang kaniyang imahe sa kaniyang target audience - ang masa. at paano ba sumikat at kumita si Willie? dahil sa masa. paano? mas maraming manonood - masa - mas maraming ads sa palabas at sa bandang huli, maraming PERA para kay Willie. ito ang dahilan kung bakit ganun na lang ang kaniyang pagkapit/pagsuyo sa mga ito. paano niya ginawa 'yon? simple lang - sa pamamagitan ng "ang show ko ang pag-asa ng mahihirap para umunlad at ako, ako lang ang instrumento niyo para maabot ito". natural, ang mahirap, sabi nga sa kasabihan, kahit sa patalim ay kakapit para mabuhay lang. kahit pa umiyak sa telebisyon at ilahad ang lahat ng hirap hanggang sa ayaw na niyang magsalita ay pipilitin pang ilahad kung ano yung paghihirap na dinadanas niya para maraming maawa at may mga TFC subscribers na magbigay ng pera. Noong nakaraan lang, sukdulang magsayaw ang bata ng macho dance habang umiiyak at sa bandang huli, kokomento pa siya, "ang hirap nga naman ng buhay ngayon, pati pagsayaw ng ganiyan ng bata eh gagawin na para kumita ng pera". sinasabi nilang natakot lang kay Bonel yung bata kaya umiyak. regardless kung anuman ang dahilan ng pag-iyak ng bata, the fact na umiiyak na siya, di pa ba 'yon sapat na dahilan para patigilan siya? bakit 'di siya pinatigil? dahil may mga natutuwang manonood sa palabas niya. kahit ano na lang ano? basta "masaya" ang manonood mo? kahit pa kumain ng bubog o gawing tanga ang sarili sa harap ng telebisyon, basta maraming natutuwa, ok lang ano?

ok lang yan syempre kay Willie dahil alam niyang"human interest" ang lahat ng iyan - ang drama at pagiging tanga sa harap ng maraming tao ay makapupukaw sa maraming manonood. bagay na siya ring nangyayari kahit pa sa mga balita sa telebisyon - pakita mo yung kamag-anak ng hostage taker na pinapanood sa telebisyon yung kapatid nila habang binabaril. pakita mo na malungkot sila para maraming manood. ganyan. ganyan ang nakakalungkot na nangyayari sa telebisyon para lang kumita. syempre iba-ibang level yan, at si Willie ay sadyang na-master na ang ganiyang pagmanipula sa damdamin ng mga mahihirap. sabi nga, dun ka aatake sa kahinaan ng kalaban mo. alam niyang pera ang kailangan ng mahihirap, "halika kayo rito at bibigyan ko kayo ng pera at pag-asa." alam na alam niya yan dahil muli, nag-komento pa siya na "ang hirap nga naman ng buhay ngayon, pati pagsayaw ng ganiyan ng bata eh gagawin na para kumita ng pera".

ang kalakaran sa telebisyon - labanan ng ratings para sa kita ang dahilan kung bakit kailanman, di maaaring mangyari ang sinasabi niyang, babalik siya sa telebisyon at isasakripisyo ang sweldo para lang makatulong sa mahihirap. pwede ba, willie, sa tingin mo ba may sira-ulong owner ng TV station ang magpapatakbo ng palabas para lang mamigay ng pera sa mahihirap? lokohan na ito to the highest level eh. e di magtayo ka na lang ng charitable institution o kaya gumawa ka na lang ng livelihood program para di lang "asa" sayo ang mahihirap? pero syempre di mo gagawin yan. pano na yung mga mansyon mo? yung mga magagara mong sasakyan? yung condo mo? at kung anu-ano pang mga luho mo? kaya di ako maniwala sayong gusto mo lang tumulong sa mahihirap eh. kung taos talaga yan sa puso mo, mamumuhay ka ng simple at ibabahagi mo sa mga kanila ng walang kapalit yung mga biyayang natatanggap mo. nangyayari ba yan? HINDEEE. tapos sasabihin mo si Villar sinuportahan mo dahil nakita mo na bukal sa puso niya ang pagtulong sa kapwa. hello??? gusto niyang tumulong kaya nagsayang siya ng bilyong piso sa kampanya niya? ilang libong Pilipino na sana ang nabigyan ng pagkakabuhayan sa halagang iyon? gusto niyang tumulong sa mahihirap kaya niya ipinalihis yung C-5 para dumaan sa mga subdivisions niya? pwede ba?

sinabi mo rin sa talumpati mo, na bakit di na lang ibang isyu ang atupagin ng mga tao at mga sangay sa gobyerno imbes na dikdikin ka? di mo kasi alam kung anong negatibong epekto "mo", yes "mo" at ang iyong existence sa mundo sa kultura ng masang Pilipino - maling pag-asa. aasa na lang ako sa game show tutal naman uunlad ang buhay ko dyan. "ay di bale ng di ako magtrabaho o mag-aral, pag nanalo naman ako sa show ni Willie, giginhawa na ang buhay ko." ganyan. yan nga ang dahilan kung bakit maraming namatay sa Ultra noon eh. na kay willie ang pag-asa ko kaya pipila ko ng ilang araw, para makapasok sa anniversary show niya. na kay willie ang pag-asa ko kaya kung kakaunti lang ang makakapasok sa Ultra, aapakan ko kung sinuman makapasok lang sa loob ng Ultra at makalaro at makakuha ng ano? lima, sampung libo? saan ka naman dadalhin non, Willie?

ito na naman ang nagdadala sa pangalawa kong punto - responsibilidad. nagkomento ako sa youtube video ng speech ni Willie at may napansin akong intersanteng punto ng isang youtube member tungkol sa macho dancing na naganap. sabi nung isa doon, at the end of the day, responsibilidad pa rin ng magulang ang kaniyang anak sa kaniyang mga akto. ang magulang ang maghuhubog dapat sa kaniya. wag isisi sa iisang tao - sa kaso ito, kay Willie - lang kung anuman ang nangyari sa show na iyon.

sang-ayon naman ako, na sa bandang huli, ang magulang pa rin ang accountable sa mga akto ng kaniyang anak. sila ang nagpasayaw kay Jan-Jan sa palabas ni Willie. bahagi sila ng problema. pero para sa akin, di sapat na dahilan iyon para magkibit balikat na lang sa mga maling nakikita ko sa lipunan ko dahil lang sa "yung mga magulang pa rin naman niya 'yun eh". eh di magkaniya-kaniya na lang tayo kung magkagayon at hintayin na lang natin na may mga makitil ulit na buhay sa stampede o kung anuman sa pagsunod sa palabas ni willie at mapasama sa kultura ng "maling pag-asa"?

para sa akin, nasa mahusay na pampublikong edukasyon ang pag-asa ng Pilipinas. Kung bibigyan mo ng de kalidad at abot kayang edukasyon ang mga mamamayan mo, matuturuan mo sila sa larangan ng akademya at kung paano magkaroon ng pangarap, tumayo sa sariling paa at magpahalaga sa marangal na source ng pagkakakitaan. importante yung huli dahil sa pamamagitan noon ay mapupuksa ang kultura ng korupsyon na literal na pumapatay sa mga mahihirap sa Pilipinas.

hayyyy... ang haba na ng magulo at di pulido kong chorva. pero what do you expect sa isang bogsa na manunulat tulad ko kundi kachorvahan XD

bilang panghuling banat, ito ang isa sa mga dabest na kyeme ni pareng Bob Ong:

“Mag-aral maigi. Kung titigil ka sa pag-aaral, manghihinayang ka pagtanda mo dahil hindi mo naranasan ang kakaibang ligayang dulot ng mga araw na walang pasok o suspendido ang klase o absent ang teacher. (Haaay, sarap!).”

o diveyn!?! makatulog na nga. marami na namang pagtutuos na magaganap bukas.

bow.

veintisiete

waley lang. summary ng uwi ko this march:

zyric-benjie-tanya markova-SM North-peach mango pie-palabok-pandesal ni aling nena-operation hatid si zyric sa claret-alkohol-tamang tama lang-hayden kho?-sbarro-YES mag-sarah-reyver-christine chizmax-maskom-mam jo-mam jane-bonsai garden-sunken garden-acad oval-Church of Holy Sacrifice-Tuesday Vargas-San Mig Light-Chablis-Iced Tea-Sa Guijo-BBQ-Trinoma-Twilight Saga-Kremil S-Advil-benjie-zyric ulit.

mission accomplished naman kahit papaaano ^_^

heniwey, gusto ko lang ilista mga aim kong chorvahin bago mag-28:

• night safari
• universal's
• songs of the sea with Zyric Kun at benjtot
• mag-aral at matuto sa camera
• magkaroon, mag-aral at matuto sa gitara
• mapaayos ang bahay sa bulacan
• matapos ang twilight saga
• matapos ang sigma series ni james rollins
• makapagdrowing ng at least 20 na maayos na pieces
• magpaliit ng tyan
• magpakahealthy (woot)
• makita si zyric mag-ring bearer
• makapagbeach sa holy week - Palawan man lang sana
• makapanood ng concert sa jingapore - sarah bareilles?
• mapanood ang lion king play
• matapos ang Trigun series (26 episodes lang ano veh?)
• makapanood ng marami pang Conan episodes
• buhayin ang blog na itey
• mapanood ang last movie ng harry potpot, kung fu panda 2, rango, cars 2, punch suckers and all that jazz

ok na muna siguro yang mga yan. fanet naman pag masyadong marami :D

zsazsa padilla. let's all be happy ^_^

konsensya

Dory: Are you my conscience?

Safeguard: Ako nawa.

Me to Safeguard: IKAW NA!!!

cheka.

bow.

kaboom

paumanhin sa awit ni Bruno Mars.

pahingeng granada.

kaboom.

bow.

Variations on the Word Love

Para sa okasyon ngayong araw na ito.

This is a word we use to plug
holes with. It's the right size for those warm
blanks in speech, for those red heart-
shaped vacancies on the page that look nothing
like real hearts. Add lace
and you can sell
it. We insert it also in the one empty
space on the printed form
that comes with no instructions. There are whole
magazines with not much in them
but the word love, you can
rub it all over your body and you
can cook with it too. How do we know
it isn't what goes on at the cool
debaucheries of slugs under damp
pieces of cardboard? As for the weed-
seedlings nosing their tough snouts up
among the lettuces, they shout it.
Love! Love! sing the soldiers, raising
their glittering knives in salute.

Then there's the two
of us. This word
is far too short for us, it has only
four letters, too sparse
to fill those deep bare
vacuums between the stars
that press on us with their deafness.
It's not love we don't wish
to fall into, but that fear.
this word is not enough but it will
have to do. It's a single
vowel in this metallic
silence, a mouth that says
O again and again in wonder
and pain, a breath, a finger
grip on a cliffside. You can
hold on or let go.

by Margaret Atwood