12.11.2014

Bogsa

Self-love does not mean ego-feeding.

***

Gusto kong mag-aral ng sax dahil sa Cowboy Bebop. Spike Spiegel <3 p="">
***

Parang 20 hours akong nagwowork in a day. Pati kasi sa panaginip work pa rin naiisip ko. Pati sa bus, work pa rin. Work from bus! watda divams? Work from bar, work from hotel, work from wherever, anyare? Tapos pag parang wala akong ginagawa sa work, naprapraning na ko LOL! But of course, nakakapagyogi bear pa rin naman ako. OA lang haha! at nakakakain ng masasarap ng fudamz courtesy of best in suhol na amobelz. Isa akong spoiled na slave. TSARLOT! Pero dahil positibo tayong tumingin, at least spoiled kahit pagod wahaha! Tsaka makulit naman si 'teh.

kfinechever!

***

So, may bago pala kong pangarap. After 10 years, gusto kong mag-aral ulit ng psychology para maging Gladwell ng Pilipinas.

BOOOOOOM!

hahaha! libre naman ah? taasan na natin. Parehas pa ng hairstyle si Gladwell at Shen hehe!

Kidding aside, after kong mapanood ang TED talk nya about Spaghetti sauce at segmentation at mabasa ang Tipping Point, napagtanto kong gusto ko naman talaga ng research pero yung research na ginagawa ni Gladwell. At napansin ko rin, hindi ganon karecognized ang psychology bilang industriya sa Pilipinas so gusto kong maging Gladwell. (Pagbigyan niyo na hihihi)

Nakakatuwa pala kasi merong "Gladwell Value Pack" sale sa Popular. 4 Gladwell books sa halagang SGD 25. Gusto kong umiyak sa pagkaGLADWELL.

CHAAAAAR!

At ngayon, di ko na alam kung paano tatapusin ang entry na ito. wahahahahahahaha

Bow.

11.19.2014

Drop-out

Cue music: Sugarcoats and Heartbeats

***

May 2 subjects pala akong dinrop nung college - Math 17 & Sociology and Mass Communication. Baka meron pang iba na hindi ko maalala hahaha!

Well yung Math 17 kasi feeling ko makaka-4 lang ako sa first take. Eh need ko ng scholarship so I opted to drop it na lang. Ayun nga lang, hindi ko na cum laude dahil na-underload ako sa sem na nagdrop ako ng 5 units ng Math 17. To some extent my sisi factor din pero ngayon narealize ko naman eh aanhin ko ba yung honors na yon? Pagtanda mo naman na eh hindi na siya masyadong magmamatter. In the end, mas mahalaga pa rin ang iyong relasyon sarili at sa mga taong mahal mo.

CHAAAR!

Yung Socio yata dahil 'di ko na makita yung sense nung subject. Kung anu-ano kasing pinagsasabi ng teacher kong tibak :D

***

Naalala ko pala, may panghihinayang ako sa hindi pagpunta dun sa immersion sa Anthropology class ko. Nagpunta yung groupmates ko sa Zambales. Ako lang di nakasama dahil di ako pinayagan ni Benjie. Sad.

Pero come to think of it, parang wala pala akong natutunan sa class na yon. hihihi

***

On regrets and what ifs: Syempre tao lang tayo - gusto natin na maayos ang mga bagay at naayon sa gusto natin kaya naman pag lumilihis sa plano natin ang mga sitwasyon eh mag-iisip tayo ng mga what ifs para pahirapan, kung hindi pakalmahin ang mga utak natin para kunwari maitatama pa nating ang mga mali.

Sisihin ang sarili or kung sinuman portion for more kaguluhan at pag-aalala.

Pero isang absolutong realidad na hindi na natin maibabalik ang oras at kahit anong pilit at sisi levels natin ay hindi na natin mababawi ang mga salitang nasabi na at mga bagay na nagawa na.

Sa mga ganitong sitwasyon, madaling sabihin pero mahirap tanggapin na wala nang ibang paraan pa kung paanong mangyayari ang mga bagay-bagay kundi sa paanong paraan ito nangyari nung nakaraan. Yung tipong kahit ibalik natin ang nakaraan ay sa ganoong paraan pa rin sya mangyayari.

Kaya naman mahalaga ang positibong disposisyon sa buhay para tanggapin ang mga mahihirap na sitwasyon at gamitin ito para maging malakas para sa sarili at sa ibang tao.

Parating may mga bagong bagay naman tayong matututunan at maituturo sa iba.

Looking at the bright side of the story efek efek

***

Isa sa inaabangan ko sa Yoga class namin ay yung mga echos ng teacher namin kasi nakaka-inspire sya at nakakagaan ng aura. 

Isa sa paborito ko yung sa Detox Flow. Syempre, pampatanggal ng toxins sa katawan. Pero di ko inexpect na magkwekwento ng something personal yung teacher namin.

Anyway, ang kwento nya ay tungkol sa friends nya sa FB. Taga-Inglatera kasi siya tapos syempre kumokoment sya sa FB ng mga friends nya don. Pero napansin daw nya na lagi na lang rude yung certain friends nya sa kaniya hanggang sa nabother na siya - hindi na healthy ang mga ganung usapan. So he decided to send them "thank you for the old fun times and goodbye/all the best" notes at shinunggal na nya sila sa FB friends list nya.


Kanina naman, nakita ko yung status ng isang friend ko sa FB. Kakatuwa lang din:
You can't run with people who can't make up their mind. Drop 'em, find ones that can and will run with you, and keep running. @stopandrealize 

Parang sabi nga ni Will Smith:
Don't chase people. Be yourself, do your own thing, and work hard. The right people... the ones who really belong to your life, will come to you. And stay.

***

So sa madaling salita, ang mga major kyeme sa mahabang kudang ito ay:

Free yourselves from unhealthy relationships. 

Drop toxic people from your loyf.

Accept and let go. 

Namaste.



11.12.2014

Mr. A to Z

Will see Mraz San next week. Second time to watch him perform in my loyf. Need to review his songs soon!

Chaaaar!

In line with my existential musings, just remembered this line from Details in the Fabric:

You're an island of reality in an ocean of diarrhea. 

*erase mental picture*

Limbo

After reading Sputnik Sweetheart and watching Interstellar + Cowboy Bebop, my brain and mind, as if they are different entities, seem to be floating in a "limbo" state now.

I think I know. I don't think I know. I don't think I think. - Edward Wong Hau Pepelu Tivruski IV

So many existential chorvas running through my head.

Dreamy. Dreamy. Dreamy. 

I love dreaming. 

Life is a dream. 

Maybe yes. Maybe no.



But I'm quite sad right now. I should have stopped watching Cowboy Bebop after the mushroom episode. I got hit hard by something I didn't see coming. I feel like eating dozens of hard-boiled eggs like Spike and Jet did when Ed left.



Same thing with Sputnik Sweetheart - Broken hearts. Shattered dreams.

Sad. Just sad. 

Past. Memories. Baggages. 


And I'm sad for my friends too. I can't understand why guys are like that! Why???

Anyway, there are B sides to every story. But, but, but still...

Oh well. I sometimes love being sad. We need to be sad at times. It's part of life which even Siri acknowledges.

That's a reality no one can scape from.

Speaking of which, I love this line from Nolan's first masterpiece Memento:

I have to believe in a world outside my own mind. I have to believe that my actions still have meaning, even if I can't remember them. I have to believe that when my eyes are closed, the world's still there. Do I believe the world's still there? Is it still out there?... Yeah. We all need mirrors to remind ourselves who we are. I'm no different. - Leonard Shelby 

Muy serioso ha?

Chaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar :D

*Bow*

11.04.2014

spongelab

Tagal ding walang post! ahihihi!

Daming updates pero ireserve ko na muna yan sa susunod na maayos (daw) na post :)

Ito muna ang chorva ko portoday tungkol sa hindi ko naman masyadong paboritong topic



nuninuninuninuninuninuni ^_^Y

*bow*

10.05.2014

Yogi Bear

Naaadik na ko sa yoga lately. 

Ang sarap kasi nung feeling na parang nasa ibang dimensyon ako ng isang oras. Ibang atmosphere at ambience ng kwarto kasama ang mga estranghero. Walang makikielam sayo bukod  sa teacher. Ang gagawin mo lang makinig sa instructions kung stretching, meditation at breathing exercise ba. 

Pero ang gaan ng feeling pagkatapos ng bawat session dahil hindi lang tungkol sa pagpapalakas ng pisikal mong anyo ang yoga kundi paglilinis pati ng iyong ulirat at puso kaya naman aalis ka sa studio na tila lumulutang ang iyong buong pagkatao. 



Peace, peace everywhere.

Namaste.

9.29.2014

Japan, Japan Sagot sa Kahirapan!

Ano bang meron sa Japan? Ang hiraaaaaaaaaaaaaap!!!

Gusto ko na lang matapos ang Full Metal Alchemist

Pffffffft!

9.18.2014

Trulab and other chor

Nakaka-inspire lang ang mga #yakapsul stories (ehem Pamy hahaha)

 Wala lang hihihihihi


9.09.2014

Kiddos

na-ipon lang ulit sa draft ko hehe!

Few of my favorite Zyric-Shen pics :)








Ok na ok naman si Zyric. Kaka-8 niya lang last week. Yay! Mabait naman siya at masunurin. Nakaligtas nga siya sa unang tooth extraction niya nung Sep 1. "This is gonna be fun" yung sabi niya tapos nung nasilip yung karayom eh umiyak na wahahaha! Kaya nga lang eh tinamaan ako ng binato niyang wooden block sa 'kin nung same day aiyoh! Dumugo yung kaliwang talukap ng mata ko. Syempre di naman niya sadya although sabi niya eh si Shen daw dapat ang babatuhin niya dahil sinira na naman daw ni Shen yung laruan niya nyahahahaha! Award! pinagalitan syempre. Anyway, abala siya ngayon sa pag-aaral ng magpaandar ng bike na regalo namin :) Sana matuto na siya soon.

Si Shen naman, di ko pa pala nasulat na nag-aalala ko sa kaniya kasi hanggang ngayon ay hindi pa siya nagsasalita. Sana nga delayed lang yung speech niya ayon sa initial na sabi ng Pediatrician niya. Halos mag-2 years old na rin siya nung matuto siyang magkalad. Pero ang pinakawoworry ko eh kung may autism siya kasi hindi rin siya marunong makihalubilo sa ibang bata. tapos dapat kasi by this time eh nagsasalita na siya kahit phrases lang. Heniwey, ang good sign ay tumitingin naman siya kapag tinawag mo yung name niya tapos tumitingin naman siya sa camera at sa mga bagay ng "tinuturo" ng kamay. Yay! Hindi naman siya (johnny?) deaf for sure kasi mahilig naman siya kumanta at nasa tono naman siya. So pag-uwi ko sa October eh si Shen naman ang pagtutuunan ko ng pansin. Sasamahan ko na siya sa doktor niya at itatanong kung kailangang niya nang magpa-speech theraphy. Hindi naman sa minamadali ko si Shen (weh? hehehe), gusto ko lang naman ma-sure na wala siyang sakit at kung sakaling may kailangang agapan eh maayos na rin nang maaga. Cute cute pa naman niya hihihi

miss ko na tuloy kiddos. Di bale, uwi na rin ulit ako in 5 weeks. 

^_^Y

Diveyn, Comedy?

*late post - supposedly nung day na pumanaw si Robin Williams (RIP) - na-imbak na sa draft ko*

Nakita ko kagabi sa teasers ng Cinema One si Dolphy. Bigla kong narealize na yumao na nga pala siya at nalungkot lang ako bigla na para bang ngayon lang nag-sink-in sa 'kin na wala na siya. Parang ang weird lang ng feeling na makita siya sa TV, nagpapatawa as usual at parang walang nangyari.

Pero syempre si Dolphy naman ay may edad at namatay dahil sa sakit. Ipapalagay ko na mapayapa naman siyang lumisan sa mundo.

Ngayong umaga naman, binulaga tayo ng balitang namatay na si Robin Williams. Nakakashock ang balitang 'yan lalo na dahil sa paraan ng pagpanaw niya. Although hindi naman siya ang unang komedyanteng kumitil sa sarili niyang buhay, hindi pa rin ako makapaniwala na nangyari sa kaniya 'yon - isang napakagaling na aktor na hindi lang maraming napatawa kundi na-touch ang buhay sa mga pelikula niya tulad ng Patch Adams at Dead Poet Society, naniniwala akong he deserved better.

Y'un yun eh... actually hanggang ngayon to some extent ay bothered pa rin ako kahit di naman ako super fan. Parang baket? Baket Robin Williams?

Pero ang sagot sa tanong na 'yan syempre ay siya lang ang may alam at sigurado akong malalim ang kaniyang pinaghuhugutan.

Sa kabilang banda, syempre, issue ko na naman yung biglang ang daming tributes sa kaniya nung nawala na siya samantalang nung nag-fade na yung career niya eh inalagaan ba siya ng mga tao talaga sa paligid niya? For sure syempre may mga taong genuine yung care sa kaniya pero yung sa mga tributes kasi parang biglang lahat ng tao may pakielam.

But of course, kung totoo man o hindi yung concern nila, hindi ko naman talaga dapat pinapakielaman 'yon. Nalulungkot lang ako for Robin Williams. Again, I think, feel and believe that he deserved better.

So kung nasaan ka man, Robin Williams, may you truly rest in peace.



PS: Ang insidenteng ito ay syempre reminder sa ating lahat na alalayan ang ating mga mahal sa buhay. Alagaan at mahalin natin sila hangga't may oras pa :)

Perstaymer

Sa Breaking Bad (na humakot ng Emmys this year) Peg pa rin, ang dami ko palang na-try na bagay this year pordaperstaym! Mailista ko lang para di malimutan:

  • Mag-celebrate ng New Year tapos after a few hours eh lipad na sa airport 
  • Maka-experience ng winter (although walang snow). Nabuhay naman ako sa 7 degrees Celsius. Pero 'teh, haggard ito sa balat! hahaha!
  • Makapaglibot ng Hong Kong :) Buti na lang sinamahan ako ng friend ko that time.
  • Maka-attend ng international MR conference nung birthday ko pa! Sakto :D
  • Makapagpa-facial. Salamat sa libreng birthday voucher ng Singtel. Pero syempre may catch yan anez. Nakabili pa ako ng isang session. Pero nice naman siya at nakakachillax. Kailangang i-justify hahaha
  • Mag-attend ng formal counselling session. Thanks to my housemate Vida hihihi! Nakatulong naman siya ng bongga!
  • Magpakulay ng hair sa totoong salon. although hindi gaanong kumapit yung color sa hair ko eh at least maayos naman kahit papaano ang kinalabasan wahaha
  • Yoga!!! Grabe parang naaadik na nga ako sa Yoga hahaha! Pinili ko itey over gym or iba pang sports kasi hindi lang siya physical activity. May sort of spiritual din, sige na nga psychological and to some extent emotional. Nakakatulong siya nang malaki sa akin overall. CHAROT!
  • Madala si Shen sa SG hihihi! 1st time din naming mag-Legoland. Oks naman siya pero medyo madumi na yung mga legos. Pero yung waterpark eh masaya naman ;)
  • This year din pala yung pinakamatagal naming uwi sa pinas! halos 9 months din na gap
ano pa ba? wala na kong maalala hehe! Sulat na lang ulit next toym ;)

Bookelyas


Nasa kalahati palang ako 😭

Oh well, kaya nga siya "ambisyosang" reading list hihihihi

Na-inspire kasi ako kay ate char nung minsang magkasabay kami sa tren. Sa pearl harbourfront kasi siya nakatira so mga one hour daw byahe niya to majinet jackson square. Pero keri lang daw niya kasi nakakapagbasa naman siya. Sa 80 weeks, nakapagbasa na raw siya ng 90 books. Bukod ba dyan eh nasa bar yata siya gabi-gabi. Pero andami niya pa ring nababasa!!! Hohoho!

Pordat, ako ay nachallenge at ipupush talaga ang reading list na itey. 25% na nga lang ito ng kay ate char ano wahaha!

Anyway, favorite ko so far ang Unbearable Lightness sa lahat ng books na nabasa ko in moi loyf. Natats niya ako ng bonngang-bongga. Ang flawless pati ng pagkakasulat. Alam mo yung kung tao lang siya eh papakasalan ko na siya. Chooooz!

Kagabi naman, kakatapos ko lang ng The God Argument. I'm glad at nabasa ko ang book na 'yan. Alam ko na ngayon kung ano talaga ang pilosopiya ko sa buhay. Charot!

Now reading: Nineteen Eighty Four

Seryoso lang? Push na yan!!! Cheka!

Bow.

9.04.2014

Random Thoughts About Kyoto In-In-Inferno

Saksak puso tulo ang dugo...

LOL

anyway, random echos lang tungkol sa Kenshin part 2:

  • Si Elsa pala ang may kasalanan kung bakit nabuhay pa si Shishio #letitgo
  • May pagka-gremlin pala itong si Shishio at dumami nung naulanan #lakasmaka90s
  • Eh may time pala na blonde ang buhok ni Daniel Padilla #cho 
  • Wala bang tubig sa Tokyo at laging mukhang nanlilimahid sila Sano at Yahiko parati? #maligopagmaytoym
  • Nung naka-kimono pala si Smokey dati sa Takeshi's Castle eh may karir din siya as sidekick ni Shishio 
  • Eto ring si Brad Pete pumart-time 
  • Bakit walang dalang tubig yung mga tao eh nagsusunog nga yung mga kulafu ni Shishio? Tapos bakit wala rin namang bahay na nasunog? 
  • Bakit pumayat si Saito? #yosikasingyosi
  • Si Red One pala talaga yung teacher ni Kenshin eh
  • Bakit hangkyutkyut lang ni Kenshin? 

Hihihihi


Overall, winner naman yung movie. Feeling ko lang, medyo off yung pagpasok ni Aoshi at kinailangan pa nilang patayin si lolo Ninja. Dapat kasi nung Part 1 pa siya lumabas tapos si Saito ngayon palang para may gulat factor pa. Isa pang echos, paanong pwedeng naulanan si Shishio eh may temperature requirement siya of some sort kaya nga *bleep*bleep*bleep*???

CHAR!

Anyway, lalabas na raw yung part 3 next month woooohooooo!!!

Cheka ulit next time :)



8.25.2014

Kenshin Fever

kaka-excite!!! <3 p="">



8.07.2014

Kenshin Mode

Dahil papalapit na ang showing ng Kyoto Inferno, Kenshin fever na naman ako ahihihihihi

Well, actually, gusto ko lang sabihin na ang cute nung Hapon na kuya na gumagawa ng ramen sa NTUC foodcourt. So Japan-ice!!!

mwahahahahaha!

bow.

#kerengkeng #kiligmuch #cantwaittoseekenshin #halabtakeru

7.30.2014

There's Treasure in Pagpupuyat

Ano daw?

Mwahaha!

Maganda itong artekel na"Intelligent People All Have One Thing In Common: They Stay Up Later Than You".

To sum-up:

"There's an electricity in the moon. A pulse, a magic, an energy. A bewitching entrancement unlike that of the sun...

It's when we fall in love - that passionate, all-consuming, purposeful love that always looks a little different in the light of day...

The night is for passion. It's for fanaticism, romance and trouble. It's when your most tender, authentic and suppressed sides come out to play under the nonjudgmental eyes of the stars. It's for all those things you could never dream of doing by day, under the watchful eyes of the sun."


May katuturan naman pala ang pagpupuyat ko kahit na minsan sa walang kwentang bagay lang #palusot. Choz! Parang gusto ko tuloy i-send ito sa dati kong teammate na nambalaj sa eyebags ko dahil nagwowork pa raw ako until wee hours (na hindi ko alam kung paano niya nalaman dahil hindi naman kami magkatrabaho - ISSUE!!!). Siya daw kasi ay morning person kaya maganda ang skin niya. Siya naaaaa!!! #bitterocampo hahaha! 

Pero syempre hindi ko na siya papatulan. Patawarin na lang natin siya for more love and peace.

CHAAAAARRRR!

*************************

Speaking of moon, fan na fan ako ng Sailor Moon nung bata pa ko (hanggang ngayon pa rin pala ehehehe!). Cute pati ng theme song niya. 

Naalala ko rin yan kasi napanood namin ni Sir Chef ang Miracle in Cell #7 kagabi at yung conflict ng story niya ay dahil sa Sailor Moon bag. Acheche! Maganda naman yung movie at hindi naman siya yung tipong iiyak ka lang the whole time. Maraming mga patawang moments at yung tipong ngingiti ka lang. But of course, bago ka paiyakin ng todo sa huli. Crayola fatale!!!

At sa tema pa rin ng Sailor Moon at bilang pagtatapos, hangkyut-kyut lang ni Pedro dito. (well, kahit ano namang gawin niya ay gwapo lang siya <3 char="" p="">

Bow <3 p="">

Red Carpet

Hindi ko maintindihan kung bakit ang media at mga pulitiko ay tinatratong parang red carpet ang pananamit at pagrampa bago ang SONA. Napa-insensitive lang ng mga taong nakukuha pang pumarada sa magagarang damit at ipakita ang ganitong kaprichuhan sa media habang majority sa mga Pilipino ang nabubuhay sa minimum wage.

Hindi ko talaga 'yan maaarok. Hindi na sila nahiya sa mga bumoto sa kanila.


7.29.2014

BBB

Paborito kong linya ni Mike sa Breaking Bad:

Mike: We had a good thing, you stupid son of a bitch! We had Fring, we had a lab, we had everything we needed and it all ran like clockwork! You could have shut your mouth, cooked, and made as much money as you ever needed. It was perfect! But no! You just had to blow it up! You, and your pride and your ego! You just had to be the man! If you’d known your place, we’d all be fine right now!

7.14.2014

Ang Problemo ko Sa UP

Talagang may problema ako UP ano?

wahahaha! of course echos lang ito.

UAAP Season na naman kasi, narinig ko sa balita. As usual, talo na naman ang UP sa basketball. #weshallneverexpect. Ang ironic lang na ang galing ng UP na mag-cheer (cheer dance? hehehe) pero never pang nanalo. Ni hindi man lang makapasok sa semis. Anyare?

Eh di waley! mwahaha!

Anyway, hindi naman yan yung totoong problema ko sa UP.

Noong isang araw kasi napanood ko sa ANC yung tungkol sa infestation ng mga coconut farms sa Southern Luzon. Nabother ako dun sa comment ng isang farm owner dahil hindi mapuksa yung mga peste eh naturingan pa naman daw na mga graduate ng UP yung mga nasa Philippine Coconut Authority aka PhilCoA (ayon sa website though, may ginagawa daw sila para ayusin ang issue na ito).

Ang sakit lang sa tenga at puso na marinig ang komento na 'yon - "graduate pa naman ng UP". Tinamaan ako in particular dahil naturingan akong graduate ng UP ay wala naman din akong kongkretong naibabalik pa na makabuluhan sa bansa ko bukod sa remittance. Masakit mapakinggan pero yan ang totoo - marami sa ating mga graduate ng UP ang hindi naman talaga naglalayong gayahin si Oble sa pagbibigay ng sarili sa bayan, rason kung bakit subsidized (at least noon) ang tuition fee sa unibersidad. Bakit? Halos lahat naman kasi ng estudyante, naghahangad na makapasok sa UP hindi para maglingkod kundi para sundan ang kani-kaniyang ambisyon na usually ay 2 bagay lang naman - makapag-abroad at makapagpayaman.

Well of course, may choice naman tayong gawin kung anuman ang gusto natin. May nababasa nga ako na status ng mga UP grad sa facebook, parang wala lang sa kanila na ipagpalit ang citizenship nila para lang hindi na kailangan ng visa sa pag-ikot sa buong mundo.

Yun nga lang, mahirap kasi kapag may nakakaligtaan kang responsibilidad. Madalas kasi sa hindi, nakakalimutan natin ang tagline ng UP - Honor and Excellence. Kaya nga nauna muna ang Honor bago ang Excellence ayon nga sa last lecture ni Mareng Winnie eh dahil mas dapat nating pahalagahan ang dangal bilang estudyante ng premier na unibersidad sa Pilipinas bago kagalingan (tinagalog ko alng hahaha). Basta panoorin niyo na lang yung vid. Mas maganda ang paliwanag ni Mareng Winnie tungkol sa bagay na yan.

Sagot sana kasi tayong mga graduate ng UP para matuunan at maresolba ang mga socially relevant issues sa sarili nating bayan. Ang dami nga nating pagyayabang tungkol sa UP. In fact, walang mapaglagyan ang pride natin bilang graduates. As in, minsan sobra na akala natin wala nang ibang magandang school kundi UP. Parang tama na ang school pride. Heller??? CHAR.

Kidding aside, nasaan nga ba tayo at ano nga bang ginagawa natin? noh?

At yan ang problema ko sa UP.


PS: Wala naman akong pinaparinggang mga partikular na tao. In fact, kasama talaga ako sa problemang ito ng UP. Nakakalungkot lang pag pinag-iisipan ko ang bagay na itey. #akonamadrama
PS: Mareng Winnie, wag mo nang hilahin ang mga paa ko ha? babalik din naman ako at "magbabalik"... Pramis. ;)

Survey says...

#akonawalangmagawa