Parang expressway ang utak ko sa mga rumaragasang samu’t saring shit na tumatakbo dito. Di ko alam kung anong dapat gawin. O, sa totoo, baka naman wala dapat gawin. Pero pwede bang walang gawin?
Ewan ko.
Basta sali-saliwa ang pagbaling ng kaisipan ko sa kung anu-anong mga bagay na kung tutuusin, di naman ganon kahalaga kumpara sa pagpukaw sa problema ng kahirapan sa mundo.
Puta.
Ano ba tong mga pinag-iisip ko???
Hahaha!
‘Di ko alam kung bakit ako madamdamin nung mga nakaraan. Di ko rin alam bakit ako nagsusulat. Para lang ba may maisulat?
‘Di siguro.
