A review to remember

Minsan lang itey. Aalis na rin kasi si A Walk to Remember. Nakakapagod siyang kawork pero in fairness, marami naman akong natutunan sa kaniya. Oh wellzzz, c'est la vie!

*****

Sa wakas, bukas na rin yung party. Gusto ko na siyang matapos at pagod na pagod na kong mag-intindi nung broadway churva ng group namin. ako daw kasi yung lider woooot!

Masaya naman siya pero nakakapagoood. Gusto ko ng matulog.

Wahahahahaha

Light

Natapos namin noong nakaraang buwan yung Death Note.

Maganda siya, mapangahas at interesting. Yung main character na si Light Yagami ay gustong puksain lahat ng masasamang tao sa mundo sa pamamagitan sa pagpatay sa kanila via death note. Syempre sino bang gustong na laging nangangamba sa masasamang tao?

Madaling malaglag sa argumento ni Light pero ang galing din ng anime para i-peg na hindi dapat inilalagay sa ating mga sariling kamay ang hustisya. Sa bandang huli, natalo rin si Light nila L, N at M.

Gusto ko rin yung father and son angle :D Lagi kong sinasabihan si Benjie na 'wag masyadong maging mahigpit kay Zyric. Masyado na kasing competitive; ayaw magpatalo parang si Light Yagami. Wahaha!

Anyways, syempot mas maganda pa rin ang Full Metal Alchemist for me pero kudos sa Death Note. Nakakahook din siya ^_^

Pero gusto ko lang isingit ang quote na ito lalo na sa nangyare sa Paris. Nakakamangha na may mga taong hindi papatol sa mga gustong maghasik ng takot at galit. Nakakaiyak yung video kahit ilang beses mong panoorin.

http://www.thetimes.co.uk/tto/news/world/europe/article4616348.ece

Lastly, this quote <3 p="">

Self

This year, I may have been very hard on myself. 

Maraming disappointments tungkol sa mga pagkakamali sa karir, malaki man o maliit at sa mga relasyon sa mga kapamilya at kaibigan. Pinakamadali siguro ring i-down ang sarili sa mga padalos-dalos na desisyon. 

Pero this Christmas, I wanna give myself the gift of forgiveness - para sa lahat ng mga nagawa kong mali sa sarili at ibang tao. Kahit hindi ako "totoong" Kristiyano, I want to remember and be delighted by the thought that Jesus sacrificed Himself so that all of us can be forgiven from our sins. 

Nakaka-humble lang :)

I want to let go of all the guilt, anxiousness and all that jazz. Syempre, hindi naman sa isang iglap. Paunti-unti, in time. Darating din tayo doon.

Merry Christmas, Self. <3 div="">

Minsan, ako'y may tula. choz!

Pagpapalaya

Paano kung wala na ang magic,

Sa isang click, isang pitik?

Itatapon lang ba,

Ang mga panahong masaya,

Dahil sa isang katangahan,

Isang kabalintunaan?

Paano kung wala na ang kilig,

Ang pintig,

Ng pusong minsang umibig,

Nang masidihi at walang patid?

Pagpapatawad ba’y,

Walang lugar at ugnay,

Sa iyong abalang buhay?

Lumaya na tayo

Mula sa gapos nang mabibigat ng tagpo

Sa mundong hindi sumasang-ayon

Sa mga panahong

Iginugol sa pagdaong

Sa kani-kaniyang pundahan

Tama na,

Lipad na.

Dahil wala ng haze

bumaba ako para magchwimming pero maraming tao so basa na lang muna ng Thick Face, Black Heart. Highly recommended itey 👍🏼

PS: wala na rin akong ubo *tears of joy*

Wasak na Puso atbp

Hindi ako nakatulog kagabi. Alam niyo kung bakit???

Hindi ko alam kung alin ang pinakamasakit - maraming plema dahil sa haze, masakit na ulo dahil sa pagkatalo ng UP Pep Squad, o ang maalat na laban ng Gilas sa championship ng FIBA 2015.

It hurts! It hurts yeah know!

Nakakawasak ng puso.

Lalo na 'yung sa Gilas. Ngayon lang ako nanood ulit ng basketball game pagkatapos ng mga 15 taon - nung sikat pa ang Alaska trio nila Johnny A, Jojo Lastimosa, at Bong Hawkins. At ang sakit-sakit sa puso na makitang matalo ang Gilas dahil sa sabotahe sa warm up practice, madayang referees at nakakabwiset na crowd (well, nakakabwiset din tayo minsan haha). Super galing na ng depensa pero hindi makahulog ng bola sa basket. Nakakaiyak T_T

Pero syempre, tinapos namin siyang panoorin ni Benjtot. At nalungkot.

Huhuhu

Tapos luto rin daw ang laban sa UAAP. Sinong team ang makakaisip gumawa nito sa araw ng laban ng Gilas Puso? Sinoooo?

Ibang level pero olats din.

Oh well, ganun talaga ang loyf. Malungkot lang talaga pero sabi nga sa Inside Out, it's ok to be sad.

Pero 'di bale, babawi tayo sa mga #@!#*&^@!#!% na 'yan. Sabi nga ni Santino, may bukas pa ^_^Y

Kaya UP Pep Squad at Gilas, ok lang yan, kayo pa rin ang Champion (walang chalk) sa puso namin.

*lab*lab*lab*

On Friendship

Naipost ko itong echos na ito sa FB nung nalasheng ako months ago pero binura ko don dahil malamang, malaking kontrobersiya lang siya, as useless!

Heniwey, hindi na ito yung original note pero it goes a little something like this. CHAR!

***

Naalala ko yung tweet ni Direk Joey Reyes (na hindi ko na makita) pero parang ganito yon - you don't leave a friend just because others have branded him with their opinions.

Malamang hindi sakto yan pero basta gets niyo na yon wahaha

Pero I totally agree with Direk Joey. You don't throw away precious yearzzz of friendship just because other people have issues with your friend(s). Kung wala ka namang kinalaman doon at maayos naman ang relasyon niyo ng kaibigan mo, bakit mo naman siya iiwan? Para saan pa at kaibigan ka.

Di ko ineechos ang mga ito dahil gusto kong sabihin ako ay perpektong kaibigan. For sure, marami akong mga kaibigan na na-betray in one way or another, sinasadya ko man o hindi. Tao lang eh. Hindi perpekto. Walang perpekto. Sabi nga ni Dong Abay, wala naman, wala namang perpektong tao. Ano ba ang depekto kung meron kang depekto?... Wala namang perpektong tao.

Pero, gayun pa man, you can always choose to be a/the better person/friend. How? Magandang summary ang artekel na itey kung ano ang totoong kaibigan - http://www.lifehack.org/articles/communication/are-you-wasting-time-with-bad-friends-here-are-5-traits-true-friends.html

So reminder to jenpot:
Listen sincerely. Be honest. Accept completely. Be dependable. Be present.

Anyway, maisama lang ang isa sa mga moral lessons mula kay Commissioner Gordon este Sirius Black

Yes FM!

Pitumpu't Pitong Puting Pating

Well, walang kinalaman ang titulo ng echusan portion na ito sa gusto kong sabihin.

ACHECHE!

Gusto ko lang isulat na palagay ko, Seven Psychopaths ay pinakaprogressive na pelikulang napanood ko in my loife. Ganda ng execution, sapat lang ang bilis ng phasing ng pelikula, ang kulit ng acting, ayos yung cast, intellectual yung mga usapan, tapos natalakay din niya halos lahat ng marginalized sectors - women, LGBT, race, etc. 

Anyway, panoorin niyo na lang pormor. Hindi siya ganun kabigat kasi nakakatawa yung execution (hindi katulad ng Bird Man na black comedy pero parang ang dark niya lang. pero maganda rin naman ang Bird Man pero dapat ibang post na yan wahaha) so henjoy siyang panoorin. Aylavet!

Ilang sa mga favorite kong lines ^_^

On women...

Hans: Marty, I've been reading your movie. Your women characters are awful. None of them have anything to say for themselves. And most of them get either shot or stabbed to death within five minutes. And the ones that don't probably will later on. 

Marty: Well, it's a hard world for women. I guess that's what I'm trying to say.

On violence:

Marty: Yeah, I'm sick of all these stereotypical Hollywood murderer scumbag type psychopath movies. I don't want it to be one more film about guys with guns in their hands. I want it... overall... to be about love... and peace. But it still has to be about these seven psychopaths, so this Buddhist psychopath, he... he doesn't believe in violence. I don't know what the fuck he's going to do in the movie.

LGBT and dreaming :)

Hans: So you know, your Vietcong psycho story becomes the final thoughts of a man who chose not the darkness, but the light. The light being, you know, suicide by self-immolation. But I think that's the best we're gonna get. And, you know...

...Not just fags. Oh, by the way, I don't think they like being called "fags" anymore. I think nowadays they prefer homos. 

On God... 

Myra: God loves us. I know He does. He's just got a funny way of showing it sometimes. Sometimes I think God's gone crazy sometimes. Stuff He does, stuff He don't do.

Hans: Well, He's had a lot to contend with in his time, too, you know. Bastards killed His kid, too.

Ted

hindi yung teddy bear na patawa

Ang ganda pala ng Ted Talks. Sobrang ganda at enlightening ng mga insights at ang lawak ng range ng mga paksa sa mga sessions nila. May light lang, may tungkol sa mga relasyon, pagsugpo sa kahirapan, pulitika, arkitektura, sikolohiya, at kung anek-anek.

Pordat, I think this year ay mas nawili ako sa Ted Talks kay sa mga libro. Pero syempre, gusto ko pa ring magbasa ng mga libro. Doon ko pala unang nagustuhan si Malcolm Gladwell.

So dahil idol ko si Gladwell, baka one day ay makapagsalita rin ako sa Ted Talks.

*nangarap na naman ng gising*

Kill Bill

Matagal nang nakapark ang topic na ito sa aking utak so heto na, heto na at isusulat ko na. Choz!

Lately ko lang napagtanto na hindi ko pa pala napanood yung Kill Bill 2. Akala ko napanood ko na parehas.

So napanood ko na rin siya finally (#memoriesinbukitpanjang) habang nagplaplantsa at nalerkey ako na simple lang pala lahat ng ugat ng yishun ni Bill. Najontis si ate black mamba na ex-jowa ni Bill at lumayo bigla ng walang sabi-sabi. Well, nakakabuset naman talaga yon. Ni-Ha/Ni-Ho waley. Nakakapraning kaya yung ganyan dahil di mo alam kung buhay pa o dedz na yung mahal mo sa buhay. Tapos nalaman niya na lang na jontis at magpapakasal na sa isang hindi kilalang kulafu. So how?

So anyare ay sa salita nga ni Bill nung magkausap sila finally ay "I overreacted". Eh big time assassin lang naman siya. what do we expeeeect??? sweet happy ending???

syempre hindi divams?

Pero sabi nga ni Bill nung huling pag-uusap nila ni Black Mamba:

The Bride: [Describing her pregnancy to Bill] Before that strip turned blue, I was a woman. I was your woman. I was a killer who killed for you. Before that strip turned blue, I would have jumped a motorcycle onto a speeding train... for you. But once that strip turned blue, I could no longer do any of those things. Not anymore. Because I was going to be a mother. Can you understand that?
Bill: Yes. But why didn't you tell me then instead of now?
The Bride: Because once I would have told you, you'd claim her, and I didn't want that.
Bill: Not your decision to make.
The Bride: Yes, but it was the right decision and I made it for my daughter. She deserved to be born with a clean slate. But with you, she would have been born in a world she shouldn't have. I had to choose... I chose her.

To some extent, feeling ko may point naman si Bill eh. Bakit hindi na lang sinabi ni 'teh. Eh di sana, wala ng na-massacre na napakaraming tao, inosente man o hindi. Literal na blood bath, mas madugo sa kahit ano pang war sa Game of Thrones.

Baka naman nagconclude agad si 'teh na magiging masamang tatay si Bill.

Pero who am I to judge? YESSSS hahaha! Eh hindi ko naman nga kilala rin si Bill. Helleeer?

Eh ang akin kasi, feeling ko, lahat ng bagay ay madadaan sa maboteng usapan. Parang yung sa How to Train A Dragon 2 movie. Gusto ko kasi parati ng peace. Pag-usapan ang issue. Magresolve.

Ayoko ng issues. Pero nakatira ako ngayon sa Yishun.

Charot.

So anyway, nung nagmumuni-muni ako tungkol dyan, napagtanto ko rin na hindi basta-basta usap lang ang makakasolve ng mga bagay eh. Kailangan din yung mga mag-uusap ay mayroon isang objective - to agree to disagree. Para maresolve na ng 100% ang mga bagay-bagay. At matapos na ang dapat matapos.

Pero mangyayare lang din yan kase kung lahat ng parties involved ay magpapaka-honest sa totoo nilang nararamdaman at iniisip. Kung hindi talaga ok, sabihing hindi ok para makapagsorry ang dapat magsorry kung mali talaga or maclarify ang bagay na akala niyong mali pero ok naman pala. At kung ok na, dapat ok na talaga. Hindi yung pagkatapos ng usap eh ang dami palang opinyon. Lekat.

May forever kahit issues hahaha!

Anyway, naalala ko lang din yung sa Forgiveness Seminar ni Dr. Enright. Sabi nga, sa pagpapatawad mo, hindi mo naman kailangang i-inform yung taong nagkasala, at least sa paningin mo, na napatawad mo na sila. At sa pagpapatawad, hindi necessary ang reconciliation. Bonus na lang yan kung baga. Pero importante ang pagpapatawad. Nakakapagpalaya siya ng utak at puso.

Pordat, naniniwala na ko na there are things better left unsaid. In time, maghihilom din ang mga sugat, kahit pa gaano ito kalalim basta marunong tayong magpatawad.

*bow*

#simplengbuhay

matagal kong pinag-isipan kung anong peg ko for 2015. Di pa ako ok talaga sa "walang basagan ng trip" peg dahil kahawig din yun ng breaking bad wehehe!

anyway, ang daming naganap sa first half ng taon. nakekelerkey! pordat di ako nakapagsulat sa 1-sentence a day journal (heller pamy hehe!) at matagal din natengga ditey sa blog. parang yung dalawang naunang posts ko eh dahil lang sa init ng ulo ko. play - wag na init ulo baby :)

ganire kase... dumaan ako sa darkest times ng aking karir - daming trabaho, mga buset na kliyente (pwera kay pamy at jamie - may disclaimer ganownz!), kanchong na amo tapos amo ng amo na sinabihan kami ng "feel free to leave" pagkatapos tumulong paangatin ang jupisiners ng anim na buwan. pero buti nga at nakausap namin si george the great at nahimasmasan rin kahit papaano. normal lang daw yon kapag nagpapalit ng mga tagapamahala sa kumpaniya so hindi dapat personalin. tama naman nga si rudy fernandez - trabaho lang walang personalan dapat. nagsabay-sabay lang din siguro hanggang sa di na kinaya ng powers ang bigat ng pressure sa pagtratrabaho hanggang lang napaisip na ko. teka lang kasi divams? para saan nga lahat ng pagpapakadedz sa trabaho? di naman kasing halaga ng loyf ko ang ilang libong dolyar at mamahaling pagkain. hindi ko na talaga naintindihan kung bakit kailangan magbuwis buhay para maging numero uno ang kumpanya.

FOWHAAAAT???

hence my peg - #simplengbuhay.

kung baga sa Game of Thrones, gusto ko na lang maging taga-buhos ng wine or maging isang wilding... ay teka, ayoko sa while walker so basta simpleng mamamayan na lang sa westeros.

yung hindi na ko nangangarap ngayon ng mataas na posisyon or sobrang taas na sweldo basta may buhay, hindi praning at walang iniisip na trabaho, may totoong oras para sa sarili (at tuloy, importante ang masayang tulog), pamilya at mga kaibigan. sabi nga sa trainspotting - choose loyf.

so hooray! natapos naman na ang madilim na yugtong yan at nakalipat na rin ng trabaho (masabi ko lang din, magaan naman ang paalaman portion ko sa dating kumpanya which is really really noice :)).

Ngayon, bumalik ako sa tns. i must admit na it's really nice to be back kasama ang mga dating kaibigan at mga amo na may tiwala sayo. at hindi lang yan! lumipat rin kami ng baler! from buking panjang-jang-jang to Yishun! syempre with old housemates. mas mahirap maghanap ng disenteng housemates kaysa sa magandang bahay or ok na location anez! :D

"new" simple life with old good people ;)

at finally, nakatapos na rin ako ng book - Good Enough Parenting. huling-huli na pala ko sa aking listahan. Pero keri lang. habol na lang syempot. Next in line - The Book of Laughter and Forgetting (heller for the 3rd time pamy! :D). Excited na kong magbasa ulit ng Milan Kundera book.

Speaking of book, nakakatawa si Shen nung isang araw. nagskype kami tapos kunwari siya na binabasahan niya kami ng book tungkol sa dinosaurs. Hongkyut lungz. Initial diagnosis pala sa kaniya ay developmental language disorder. Medyo worried pa rin ako pero hopefully madaan naman sa speech therapy and all that jazz. In fernezz sa RLS Therapeutic Learning Center, ang laki na ng improvement ni Shenee so sana tuluy-tuloy na ang paggalin niya <3 p="">
Si Zyric naman, selos galore pala kay Shenee. Pero syempre I think nagkukulang naman nga kami ni Benjie. Dami kong natutunan sa GEP book at hopefully ay maayos naman namin yung mali namin ni benjtot sa pagpapalaki sa mga kids kaya iniisip na namin silang dalhin sa SG para magkakasama na rin kami sa wakas!

zsazsa padilla! yan na muna sa ngayon. cheka ulit next toym! 

Quick Rantinela Session

Gusto ko lang ipagpag na hindi ko ma-take yung mga kliyenteng ireremind mo sa specs na kailangan mo kasi marami yung tables at icocode tapos matagal nilang ibibigay. Tapos pagbigay nila, mamadaliin ka. Syempre magtratrabaho ka ng sabado / linggo or sa kahit anong oras para magbigay yung gusto nila. Tapos kapag nagbigay ka ng deadline sa pagsagot nila sa mga tanong mo para makadeliver on time, ang isasagot sayo ay "You can't just do that to me noh? You can't just ask me to work on Sunday morning to answer all your queries." Eh kung sagutin ko rin kaya siya ng ganyan o kaya eh ako bang nagmamadali? Sino bang late magbigay ng specs? huh? huh? huh?

BAGOTA JONES!!! wahaha!

Anyway, yun lang. bow.

Cheeeers :D

Say Something

Nakikinig ako ngayon ng Piano Ballads playlist ng spotify at narealize ko lang na ang kupal pala ng song na "Say Something"... I'm giving up on you. Ikaw na nga mang-iiwan, nagdedemand ka pa ng reaction. Pag sinabihan ka na iiwan ka na eh hindi pwedeng tumahimik lang para magmuni-muni at magproseso ng feelings, nothing more than feelings?

CHAROT!

#yearoftheHUGOAT

Cheka Lungz

Morpheus: Do you believe in fate Neo?

Neo: No.

Morpheus: Why not?

Neo: Because I don't like the idea that I'm not in control of my life.


The Matrix (1999)

First nuninuni of 2015

Alohamilkyway!

End na agad ng unang buwan ng 2015. Anyare mga marz??? CHAR!

Heniwey, ito lang ang akin mga puntos mula sa mga pagmumunimuni ngayong simula ng taon:

• On peace, Mamapasano Clash and Charlie Hebdo: 
• Sino ba namang mababagabag sa nakakabother na patayan sa Paris at Maguindanao? Of course, mali ang pagpatay. Yan naman ay universal. Pero ang mga naisip ko rin...
• Sa kaso ng Charlie, hindi ka pwedeng gumawa ng materyal na nambabastos sa paniniwala ng mga partikular na grupo ng tao at isipin na, ine-exercise mo lang kung anumang paniniwala din ang meron ka (sa lugar nila eh anarchists kasi sila na gustong basahin ang kahit na anumang awtoridad) at i-expect na lahat ng tao ang mauunawaan ang pagka-progressive ng utak mo at magkibit balikat lang kung hindi man tumawa sa materyal mo. Parang ang arogante lang kasi ng ganoong aksyon para sa akin, lalo na, alam mo namang may mga taong nagrereact ng bayolente lalo na kapag relihiyon ang pinag-uusapan. 
• Mapunta namans a Mamapasano Clash, halu-halong emosyon ang nararamdaman ko. Lungkot at awa para sa mga pamilya - galit at poot sa mga lider sa gobyerno. Bakit ka naman kasi susuong sa kampo ng mga rebelde na todo uniporme para tugusin ang isang wanted ng hindi mo naman bansa nang hindi ka pamilyar sa lugar at hindi ka nagsasabi sa kung kaninuman? Parang anong klaseng intel yon? Ganoon ba tayo katanga? Tapos yung pangulo mo, naturingang commander-in-chief, hindi man lang salubuhin yung mga bangkay ng mga pulis na sinugal ang buhay para saan? Bounty fee mula sa US? Ilang milyong dolyar para sa 44 na buhay at malaking potensyal na gulo pa sa Mindanao? Pangulo na hindi marunong umamin sa pagkakamali. I mean, hindi naman siya masamang pangulo, posible nga na isa siya sa mga hindi corrupt na pulitiko sa kasaysayan ng Pilipinas, pero P^%$#&!!! bakit ba kasi wala siyang balls at sabihing "I am responsible".
• Well, siguro ang gusto ko lang sabihing primaryang dahilan sa mga gyera o kahit anumang alitan ay una, kawalan ng respeto sa kapwa at pangalawa, pagka-iresponsable. 
• Mahirap kasing magbigay ng respeto sa panahong pwede mong sabihin o i-express ang kahit anumang iniisip mo. Di ko naman sinasabi ng hindi tayo dapat mag-isip ng masama sa paniniwala ng ibang tao. Wala naman tayong sa Nineteen Eighty Four kung saan krimen ang magisip. Natural lang naman yon sa tao na batikusin ang mga bagay-bagay sa paligid. Pero ang execution ay mahalaga rin. Hindi ka basta-basta lang pwedeng magsabi ng iniisip mo sa lahat ng tao alam mo yon? Dahil merong tinatawag na respeto. Kung di mo kayang paniwalaan ang idelohiya ng iba, sabihin mo sa maayos na paraan. At kung wala kang makumbinsi, eh waley. Walang pilitan. Pluralismo. World Peace.
• Sumunod naman, kailangan nating maging responsable sa mga aksyon natin dahil hindi ka kumikilos para sa sarili mo lang. After all, lahat tayo ay parte ng lipunan at tayo bilang mga myembro ang huhulma rito. Lalo na sa mga lider, hindi ka pwedeng basta-basta lang magdesisyon ng hindi iniisip ang implikasyon ng mga desisyon mo. Sabi nga ni Carl Sagan, marami kasing akala nila mas mahalaga ang buhay nila kaysa sa iba kaya wala silang pakundangan kumilos pero kung tutuusin, pareparehas lang naman tayong mga butil ng buhay sa universe. Lahat ng buhay ay mahalaga sa pare-parehas na paraan.
• Ayan, masyadong seryoso na naman ako sa itaas. ayayay! sa ibang echos naman, naalala ko lang bigla na sumali at nanalo ako noon sa photojourn contest. May sipat naman ako noon pero parang nawala ko na ngayon. So isa sa mga projects this year ay subukang makipagbalikan sa aking hilig sa paglilitrato. YEEEZZZ wahahaha
• Yung the Voice of the Philippines parang contest ng mga laos. Hindi naman sa ayoko sa kanila pero let's give chance naman to others divams? Gawa na lang sila ng ibang contest para sa mga gustong magbalik. Parang yung isang contest sa noon time show. Singing contest para sa mga 40YO+. Sabi nga, better late than nevah! :D (PS: ang galing pala talaga ng ex-rivermaya vocalist na si Jayson Fernandez. As in IMBA. Sayang waley na siya. PS PS: Ibang level din yung si Casper. Pero kapag Casper ba ang pangalan mo kailangan nakakatakot din ang boses mo? choz!)
• Kakaaliw naman ang Gone Girl. Malapit ko na siyang matapos. In fernezz sa movie, decent naman ang pagkakaremake. O love ko lang din movies ni David Lynch haha! heniwey, kailangan ko na palang gumawa ng reading list for this year. syempre dapat matapos ko lahat ng Gladwell books. bukas bukas maglilista na rin ako :D
• Oscar's naman. So far, 3 palang napanood namin - Whiplash, Birdman at Grand Budapest Hotel. Syempre Grand Budapest pa rin bet ko. Pero yung Birdman eh kakaiba - ambisyoso sa kaniiyang 1 camera set-up, kaboom na actors at lalim ng mga hugot ng linya. Kung ang Budapest eh lulunurin ka sa detalye at kulay, lulunurin ka naman ang Birdman sa pilosopiya. Akala ko naman comedy lang yon. But no... hahaha! Sana mapanood din namin yung iba. Mukhang maraming magagandang movies this year :D
• This year, sana rin eh gumaling akong mag-manny bilyar. College pa kasi nung huli akong maglaro ng matino. Kailangan talagang bumawi sa pagsipat.
• Shen is getting a lot better na pala. Hopefully makapagsalita na sya nang maayos soon at makapasok na sa regular school
• Gusto kong magBoracay this year. Let's see how? :D
• Cute yung English Only at ang ganda lang ni Jennylyn Mercado. Well, at least kaparehas ko siya ng pangalan wahaha!
• Nagkasakit ako ng 1 week this month so halos di rin nakayoga. Kailangang gumaling this year! Do it for the... TSARLOT! Gusto ko lang mamaster ang basic vinyasa man lang. pampalaki ng maskelzzz!
• Next next week ay darating na ang mga bagong team mates. Hopefully ay gumaan na ang workload kahit papaano. At sana hindi na gaanong topakin si BT. Gusto ko na lang din mag-stay muna siguro sa jolunabells hanggang makauwi na eventually. tapos mag-aral. Ayan na naman ang aking mga pira-pirasong pangarap. hihihi

So this year, hindi ko pa alam ang peg ko talaga. Basta gusto ko lang eh: 

www.youtube.com/watch?v=Z6DUCHo-UHs 

Wala na kong maisip. hahaha!

Bow.